Ranking των Ελληνικών Πανεπιστημίων..

Τα περισσότερα βρίσκονται στο 10% των καλύτερων του κόσμου, σύμφωνα με μελέτη του Δικτύου Πολιτικών Ανώτατης Εκπαίδευσης της χώρας μας που βασίστηκε στην παγκόσμια ταξινόμηση world ranking universities.

Καλύτερη απ' αυτή που παρουσιάζεται σε διεθνείς λίστες αξιολόγησης των πανεπιστημίων, όπως αυτή της Σαγκάης ή της εφημερίδας «Τάιμς», είναι η εικόνα των ελληνικών ιδρυμάτων. Στην πλειονότητά τους, μάλιστα (14 από 23) περιλαμβάνονται στο 10% των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου, αν εξετάσει κανείς τη διεθνή παρουσία τους σε σύγκριση με τα μεγέθη της χώρας μας και των υπολοίπων, αποκομίζει εντελώς διαφορετική εικόνα.

Στα συμπεράσματα αυτά καταλήγει μελέτη του Δικτύου Πολιτικών Ανώτατης Εκπαίδευσης (συνεργασία καθηγητών των Πανεπιστημίων Πάτρας, Αιγαίου και Πελοποννήσου) που εξετάζει τη θέση των ελληνικών πανεπιστημίων, ΤΕΙ αλλά και ιδιωτικών δομών εκπαίδευσης στις διεθνείς λίστες κατάταξης. Η μελέτη έγινε με βάση την παγκόσμια ταξινόμηση world ranking universities (http://www.webometrics.info/) που έχουν δημιουργήσει ερευνητές του δημόσιου Ισπανικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών - CSIC.

Η ΛΙΣΤΑ. Η ισπανική λίστα συντάσσεται με βάση 4 ιντερνετικά κριτήρια:

1 Μέγεθος: Ο αριθμός σελίδων του κάθε ερευνητή -πανεπιστημιακού σε τέσσερις μηχανές αναζήτησης: Google, Yahoo, Live Search and Exalead.

2 Ορατότητα : O συνολικός αριθμός ανεξάρτητων εξωτερικών συνδέσμων που οδηγούν σε έναν δικτυακό τόπο.

3 Εμπλουτισμένα κείμενα: Στην κατηγορία οι συγγραφείς επέλεξαν τα εξής τέσσερα: Adobe Acrobat (.pdf), Adobe PostScript (.ps), Microsoft Word (.doc) and Microsoft Powerpoint (.ppt).

4 Scholar: Ο αριθμός των άρθρων και των παραπομπών για κάθε γνωστικό αντικείμενο που δίνεται από το Google Scholar.

Έτσι, με βάση αυτά τα κριτήρια, ακόμα και συγκρινόμενη με εκπαιδευτικά μεγαθήρια όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, η Ελλάδα δεν τα πάει άσχημα. Αν εξετάσει κανείς πόσα πανεπιστήμια κάθε χώρας βρίσκονται στο καλύτερο 10% του κόσμου, τότε βλέπει ότι η Αγγλία πρωτεύει, με το 40,7% του συνόλου των πανεπιστημίων της να κατατάσσονται στο καλύτερο 10% του κόσμου. Δεύτερη είναι η Ιταλία με 29,4%, ενώ εντύπωση προκαλεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση με το 24,3%. Αντίθετα, μόλις το 13,3% των ιδρυμάτων των ΗΠΑ περιλαμβάνονται στο 10% της παγκόσμιας ελίτ, παρότι στις διεθνείς κατατάξεις στα πρώτα 100 πανεπιστήμια πλειοψηφούν τα αμερικανικά!

ΑΝΑΛΥΣΗ. Συνολικά για το 2012 αξιολογούνται σε αυτή τη λίστα 20.372 ιδρύματα όλου του κόσμου, ανάμεσα στα οποία 64 ελληνικά (23 πανεπιστήμια, 16 ΤΕΙ, 20 ιδιωτικές δομές, 2 στρατιωτικές ακαδημίες, 2 ωδεία και 1 «άλλο») όταν στη λίστα της Σαγκάης αναλύονται μόλις 3.000 ιδρύματα.

Στη θέση 158 του κόσμου βρίσκεται το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, με άλμα 249 θέσεων από πέρυσι. Συνολικά πέντε πανεπιστήμια (Αριστοτέλειο, Πατρών, Αθηνών, ΕΜΠ, Κρήτης) καταλέγονται στο καλύτερο 3% της παγκόσμιας κατάταξης. Μάλιστα, το ΑΠΘ βρίσκεται στο καλύτερο 1%. Αλλα τρία (Ιωαννίνων, Αιγαίο και Δημοκρίτειο) στο καλύτερο 5% της παγκόσμιας κατάταξης. Ακόμα έξι (Θεσσαλίας, ΟΠΑ, Πολυτεχνείο Κρήτης, Μακεδονίας, Πειραιώς και Γεωπονικό) αξιολογούνται στο 10% της παγκόσμιας κατάταξης.

Πηγή: www.tanea.gr

Σύνδεσμος: http://www.webometrics.info/

Το θαύμα της Ζωής: εικόνες που δεν έχετε ξαναδεί..

Το θαύμα της Ζωής: εικόνες που δεν έχετε ξαναδεί σε ένα βίντεο από ένα Έλληνα επιστήμονα.

Παρακολουθείστε μέσα σε 9 λεπτά, όσα συμβαίνουν στο γυναικείο σώμα, επί 9 μήνες. Από τη στιγμή που θα γονιμοποιηθεί το ωράριο, μέχρι τη στιγμή που το βρέφος θα είναι έτοιμο να βγει από την κοιλιά της μητέρας του.

Δείτε σε μια απίστευτη απεικόνιση του Έλληνα καθηγητή Αλέξανδρου Τσιάρα, πως διαιρούνται τα κύτταρα, πως σχηματίζεται ο εγκέφαλος, τα μάτια, τα χεράκια, τα γεννητικά όργανα του εμβρύου και πως το μωράκι όταν βγαίνει, “τινάζει” τα ποδαράκια του για να βοηθήσει τη μητέρα στις εξωθήσεις.

Το βίντεο δημιουργήθηκε με την βοήθεια της τεχνολογίας. Σε αυτό θα παρακολουθήσετε εικόνες που ενδεχομένως να μην έχετε ξαναδεί. Θα δείτε πως είναι η καρδιά του εμβρύου στις 25 ημέρες και πως σχηματίζεται στους 9 μήνες.


Θα δείτε τα τριχοειδή αγγεία των 60.000 μιλίων που υπάρχουν στο σώμα μας, θα δείτε πως σχηματίζεται ο εγκέφαλος και πως αναπτύσσεται. Ανακαλύψτε τον μηχανισμό που το γυναικείο σώμα προετοιμάζεται για να γεννήσει. Δείτε πράγματα που συμβαίνουν μέσα στη γυναίκα και στο έμβρυο και που αδυνατούμε να κατανοήσουμε με τη λογική μας, ενώ ξέρουμε γιατί και πως γίνονται.

Ο Αλέξανδρος Τσιάρας είναι ένας Έλληνας επιστήμονας που μεγαλουργεί στο εξωτερικό. Ζει στις ΗΠΑ και εργάζεται σαν καθηγητής στο Yale. Πριν λίγα χρόνια η ΝΑΣΑ, ενδιαφέρθηκε για τη δουλεία του και του ζήτησε να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα αλγορίθμων όπου θα απεικονίζεται το ανθρώπινο σώμα και πως θα μπορεί να γίνει σε αυτό χειρουργική επέμβαση σε συνθήκες διαστήματος.

Πηγή: www.iatropedia.gr

Τα άπαντα του Αϊνστάιν στο Διαδίκτυο..

Ιερουσαλήμ

Το πλήρες αρχείο του Άλμπερτ Αϊνστάιν, το οποίο περιλαμβάνει την προσωπική αλληλογραφία του, καθώς και τα χειρόγραφα επιστημονικά σημειωματάριά του, όπου, μεταξύ άλλων, βρίσκεται για πρώτη φορά καταγεγραμμένη η διάσημη εξίσωση E=mc² παρουσιάζεται online από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. 

2.000 έγγραφα στο Διαδίκτυο

Σε πρώτη φάση είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο γύρω στα 2.000 έγγραφα και θα ακολουθήσουν μέσα στα επόμενα χρόνια και άλλα, αναφέρουν οι βρετανικές εφημερίδες Guardian και Daily Mail.

Η online συλλογή περιλαμβάνει 14 σημειωματάρια γεμάτα επιστημονικές εργασίες, επιστολές του Αϊνστάιν σε συναδέλφους του επιστήμονες, καθώς και μια χειρόγραφη εξήγηση της θεωρίας της σχετικότητας και της διάσημης εξίσωσης που συσχετίζει τη μάζα (m) με την ενέργεια (Ε) και την ταχύτητα (c).

Υπάρχουν ακόμα λιγότερο γνωστά κείμενα, όπως μια κάρτα στην άρρωστη μητέρα του, η αναγγελία του γάμου του, η ιδιωτική αλληλογραφία με τις ερωμένες του, επιστολές σε εφημερίδες για διάφορα θέματα (π.χ. τη διαμάχη Αράβων και Ισραηλινών) και σωρεία επιστολών που έπαιρνε από ανθρώπους που τον καλούσαν να κουρευτεί!

Το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο προτίθεται να δώσει στη δημοσιότητα ένα αντίγραφο από τον «έλεγχο» του Αϊνστάιν, όταν ήταν στο σχολείο, για να διαλύσει τον μύθο ότι ήταν κακός μαθητής.

Η αλληλογραφία του με άλλους επιστήμονες, όταν ήταν μόλις 20 ετών, δείχνει πόσο προχωρημένη ήταν κιόλας η έρευνά του.

Επί έτη φυλαγμένα σε χρηματοκιβώτια

Τα κείμενα και λοιπά προσωπικά αντικείμενα, όπως ταχυδρομικές κάρτες, του διάσημου Nομπελίστα γερμανο-εβραίου φυσικού, βρίσκονταν έως τώρα επιμελώς φυλαγμένα σε χρηματοκιβώτια.

Το Πανεπιστήμιο τα φωτογράφισε σε υψηλή ανάλυση και αποφάσισε να τα ανεβάσει σταδιακά στο Internet, δίνοντας τη δυνατότητα στους ενδιαφερόμενους να διαμορφώσουν μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για την προσωπικότητα και το έργο του ανθρώπου που σφράγισε την επιστήμη του 20ού αιώνα.

Μόνο 900 εικόνες των χειρογράφων του και ένας ημιτελής κατάλογος με το μισό περιεχόμενο του αρχείου είχε δημοσιοποιηθεί το 2003.

Τώρα, χάρη σε χορηγία του βρετανικού Ιδρύματος Πολόνσκι -είχε κάνει μια ανάλογη ψηφιοποίηση στα χειρόγραφα του Ισαάκ Νεύτωνα- και τα 80.000 αντικείμενα της συλλογής του Άλμπερτ Αϊνστάιν καταγράφηκαν και ταξινομήθηκαν σε έναν πλήρη διαδικτυακό κατάλογο.

Πλήρης κατάλογος στο Ιντερνετ

Η ανανεωμένη ιστοσελίδα του πανεπιστημίου για τον Αϊνστάιν περιέχει τον κατάλογο του πλήρους αρχείου και δίνει την ευκαιρία στους ερευνητές να αναζητήσουν αντικείμενα που μέχρι σήμερα δεν ήξεραν καν ότι υπάρχουν.

«Η γνώση δεν έχει να κάνει με την απόκρυψη, αλλά με τη διαφάνεια» δήλωσε ο πρόεδρος του Εβραϊκού Πανεπιστημίου, Μεναχέμ Μπεν Σασόν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αϊνστάιν είχε βοηθήσει στην ίδρυση του Εβραϊκού Πανεπιστημίου το 1925 και κληροδότησε σε αυτό το αρχείο του -καθώς και τα δικαιώματα χρήσης της εικόνας του- μετά το θάνατό του το 1955.

Η ψηφιοποίηση γίνεται σε συνεργασία με το αμερικανικό πανεπιστήμιο Πρίνστον (όπου εργαζόταν ο Αϊνστάιν) και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), που έχουν αναλάβει να εκδώσουν σχολιασμένα όλα τα επιστημονικά χειρόγραφα του μεγάλου φυσικού.

·         Το ψηφιακό αρχείο του Αϊνστάιν μπορεί κανείς να δει εδώ

Αναδημοσίευση από www.tovima.gr

ΒΙΟΝΤΙΖΕΛ δεύτερης γενιάς από Χρησιμοποιημένο Τηγανέλαιο

Πράσινο Καύσιμο από Τηγανέλαια!

Το χρησιμοποιημένο τηγανέλαιο αποτελεί «πρόβλημα» στις μέρες μας καθώς αρκεί η απόληψη ενός μόνο λίτρου για να μολύνει 1.000.000 λίτρα νερού, την ποσότητα, δηλαδή, που χρησιμοποιεί ο μέσος άνθρωπος σε 14 χρόνια! Ωστόσο, το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), ανέπτυξε μία νέα τεχνολογία, που προβάλλει ως λύση όχι μόνο στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, αλλά και στη διάθεση του τηγανέλαιου.

Η τεχνολογία αυτή επιτυγχάνει την παραγωγή βιοντίζελ από τηγανέλαια και βασίζεται στην καταλυτική υδρονοεπεξεργασία τηγανέλαιου και τη μετατροπή των λιπαρών οξέων του σε παραφίνες και ναφθένια. Η συνολική διεργασία έχει υψηλό βαθμό μετατροπής που ξεπερνά το 90%. Το νέο βιοκαύσιμο είναι ένα ελαφρύ και καθαρό ντίζελ με εντυπωσιακές ιδιότητες. Σε σχέση με το συμβατικό, ορυκτό ντίζελ έχει υψηλότερο αριθμό κετανίου και υψηλότερη θερμογόνο δύναμη, άρα μικρότερη κατανάλωση καυσίμου ανά χλμ.

Η καινοτομία αναπτύχθηκε από την ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Τεχνικής Χημικών Διεργασιών (ΙΤΧΗΔ) του ΕΚΕΤΑ με επικεφαλής την Στέλλα Μπεζεργιάννη, σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης – Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών –του νέου καυσίμου σε κινητήρες, καθώς και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο – Τμήμα Χημικών Μηχανικών,  για την αξιολόγηση των ιδιοτήτων του νέου καυσίμου.

Η τεχνολογία εφαρμόζεται πιλοτικά για την παραγωγή 2 τόνων του νέου καυσίμου για την επίδειξή του σε απορριμματοφόρο του Δήμου Θεσσαλονίκης, που συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα LIFE+.

Νέα τεχνολογία φιλική προς το περιβάλλον

Η νέα τεχνολογία, η οποία μπορεί να εκμεταλλευθεί το χρησιμοποιημένο τηγανέλαιο κατά 100%, παράγοντας βιοντίζελ δεύτερης γενιάς, αποτελεί καινοτόμο τεχνολογία για την Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Συγκριτικά με το βιοντίζελ πρώτης γενιάς (το οποία γρήγορα συνδέθηκε με την αμφιλεγόμενη διαμάχη «ενέργεια ή τροφή» με αποτέλεσμα τον περιορισμό της εξέλιξής του), η νέα τεχνολογία είναι πιο οικονομική και ανθεκτική, αφού μπορεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες ποσότητες διαθέσιμου τηγανέλαιου για την παραγωγή ενός οικονομικού βιοκαυσίμου σταθερών προδιαγραφών, που δεν απαιτεί μετατροπή του κινητήρα.

Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί ώστε να μεγιστοποιεί τις αποδόσεις σε ντίζελ με το μικρότερο δυνατό λειτουργικό κόστος. Συγκεκριμένα έχουν διερευνηθεί οι βέλτιστοι καταλύτες καθώς και οι βέλτιστες λειτουργικές συνθήκες που εγγυώνται μέγιστη απόδοση χωρίς να υποβαθμίζεται η ποιότητα του παραγόμενου βιοντίζελ. Επιπλέον, η νέα τεχνολογία παρουσιάζει αυξημένο αειφορικό χαρακτήρα καθώς ενσωματώνει και τη χρήση υδρογόνου που παράγεται από ηλιακή ενέργεια για την κάλυψη ενός μέρους των αναγκών σε υδρογόνο. Έτσι, στο ΕΚΕΤΑ έχει εγκατασταθεί ένας σταθμός φωτοβολταϊκών ισχύος 10kW που μέσω ενός ηλεκτρολύτη θα μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε υδρογόνο.

Πρόκειται, συνεπώς, για μία τεχνολογία, η οποία παρουσιάζει μεγάλο επιχειρηματικό ενδιαφέρον και ταυτόχρονα εξασφαλίζει σημαντικό περιβαλλοντικό όφελος.

Πηγή: excellence.minedu.gov.gr

Ακτίνες Χ αποκαλύπτουν ένα "νέο" Βαν Γκογκ!

Ένα ολλανδικό μουσείο ανακοίνωσε πως κατόρθωσε να ταυτοποιήσει έναν ανώνυμο πίνακα, μία νεκρή φύση με λουλούδια, που βρισκόταν στη συλλογή του ως έργο του διάσημου μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ. 

Το μουσείο Κρέλερ-Μύλερ ανακοίνωσε πως οι νέες έρευνες με εξελιγμένες τεχνικές ακτίνων Χ του επέτρεψαν να συμπεράνει πως η «Νεκρή φύση με αγριολούλουδα και ρόδα» είχε φιλοτεχνηθεί από τον Βαν Γκογκ το 1886, πάνω από ένα παλαιότερο έργο που είχε ζωγραφίσει ο Ολλανδός ζωγράφος, ενώ φοιτούσε ακόμη σε σχολή καλών τεχνών στην Αντβέρπη.

Ο πίνακας, διαστάσεων 1m x 0.80m στον οποίον αποτυπώνονται παπαρούνες, μενεξέδες, μη με λησμονεί κι άλλα αγριολούλουδα, είχε περιέλθει στην κατοχή του μουσείου από το 1974. Επί πολλά χρόνια οι ειδικοί πίστευαν πως δεν ήταν έργο του Βαν Γκογκ, κυρίως λόγω του ασυνήθιστου μεγέθους του καμβά.

Οι νέες έρευνες, με νέες τεχνικές και σαρωτές φθοριούχου φασματοσκοπίας, απέδειξαν πως η χρωματική παλέτα του πίνακα ταυτίζεται με τα χρωματικά μίγματα που χρησιμοποιούσε ο Βαν Γκογκ κατά την περίοδο της δημιουργίας του στο Παρίσι, αν και το γενικό αποτέλεσμα είναι κάπως πιο σκοτεινό, όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του μουσείου. 

Στις έρευνες συμμετείχαν τα Πανεπιστήμια του Ντέλφτ και της Αμβέρσας, τα Μουσεία Βαν Γκογκ και Κρέλερ-Μύλερ, με τη βοήθεια του ερευνητικού κέντρου φυσικής σωματιδίων DESY.

«Ο πίνακας ζωγραφίστηκε σε τουλάχιστον τρία στάδια, με ένα ενδιάμεσο χρόνο μεταξύ τους, απαραίτητο για το στέγνωμα, ωστόσο τα όρια ανάμεσα σε αυτά τα στάδια δεν μπορούν να καθοριστούν με ακρίβεια», τονίζεται στην ίδια ανακοίνωση.

«Το πάνω μέρος είχε ζωγραφιστεί πρώτα και όπως γνωρίζουμε από τη ζωή, με βάση την εποχή που ανθίζουν τα λουλούδια, πρέπει να είχε φιλοτεχνηθεί στις αρχές Ιουνίου 1886 το νωρίτερο», τονίζεται.

Οι εικόνες κατέδειξαν πως το έργο με τα λουλούδια είχε φιλοτεχνηθεί πάνω από ένα παλαιότερο έργο του ίδιου καλλιτέχνη: μία σκηνή με τους γυμνωμένους κορμούς δύο παλαιστών, οι οποίοι έχουν μπλέξει τα χέρια τους σε μία λαβή.

Ο πίνακας αυτός θεωρείται πως είχε φιλοτεχνηθεί όταν ο Βαν Γκογκ φοιτούσε σε σχολή καλών τεχνών στην Αντβέρπη.

Στις αρχές του 1886, ο Βίνσεντ έγραφε στον αδελφό του Τεό: «Αυτήν την εβδομάδα ζωγράφισα ένα μεγάλο κομμάτι με δύο γυμνούς κορμούς-δύο παλαιστές».

Το εδάφιο αυτό ίσως να τεκμηριώνει την αυθεντικότητα του πίνακα, που πλέον αποδίδεται στον διάσημο καλλιτέχνη, δεν ήταν ξεκάθαρο όμως ότι ήταν ο συγκεκριμένος. Δεν υπήρχαν αρκετές αποδείξεις. Η έλλειψη αποδείξεων και μερικές διαφορές με τα υπόλοιπα έργα του Βαν Γκογκ είχαν αποτέλεσμα το 2003 να εξαιρεθεί ο πίνακας από την επίσημη λίστα των έργων του καλλιτέχνη.

Πίνακες ζωγραφικής εξετάζονται για χρόνια με ακτίνες Χ αλλά μερικές φορές μια παλιά τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί με νέο τρόπο και να αποκαλύψει νέα στοιχεία και μυστικά.

Ο Joris Dik και η ομάδα του στο Delft University of Technology αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την τεχνική των ακτίνων X για να εξετάσουν τον πίνακα. Από τα τέλη του 1990, οι ακτίνες X, χρησιμοποιήθηκαν για να αποκαλύψουν την εικόνα της πάλης των δύο αντρών κάτω από τον πίνακα αλλά υπήρχαν διάφοροι περιορισμοί.

Το πρόβλημα ήταν ότι οι ακτίνες Χ απορροφούνται από βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος. Οι πίνακες του 19ου αιώνα χρησιμοποιούσαν μόλυβδο στο άσπρο χρώμα. Έτσι λοιπόν οι ακτίνες Χ ανίχνευαν το άσπρο χρώμα αλλά τίποτα κάτω από αυτό.

Για να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό ο Dik αποφάσισε να εκμεταλλευτεί ένα άλλο φαινόμενο, αυτό του φθορισμού. Η τεχνική αυτή ονομάζεται Macro Scanning X-ray Fluorescence Spectrometry, ή MA-XRF.

O φθορισμός συμβαίνει όταν οι ακτίνες Χ ή κάποια άλλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία «χτυπάει» ένα άτομο ή ένα μόριο. Το μόριο στόχος απορροφά την ενέργεια και την επανεκπέμπει σε χαμηλότερο μήκος κύματος, διαφορετικό για κάθε χημικό στοιχείο.

Στους πίνακες του 19ου αιώνα βρίσκεται σχεδόν ολόκληρο το φάσμα του περιοδικού πίνακα αλλά πριν από αυτή την τεχνική δε μπορούσαν να διακριθούν τα διάφορα στοιχεία.

Η τεχνική είναι παρόμοια με αυτή του φθορίζοντος φωτός. Το φως που εκπέμπεται από τις λάμπες είναι υπέρυθρο και μη ορατό αλλά αλλά όταν προσκρούει σε μία ουσία μέσα από το γυαλί επανεκπέμπεται σε μεγαλύτερα μήκη κύματος ώστε να γίνεται ορατό.

Τα πιγμέντα που χρησιμοποιούνται στους πίνακες, φθορίζουν σε μήκη ακτινοβολιών Χ μη ορατών. Αλλά με μία συσκευή απεικόνισης, μπορεί κανείς να τα δει και να αναγνωρίσει τα χημικά στοιχεία σε αυτά. Έτσι μπορεί να γνωρίζει το χρώμα που χρησιμοποιήθηκε.

Όταν η ομάδα του Dik εξέτασε τον πίνακα μπόρεσε να δει όχι μόνο τα στοιχεία των πιγμέντων αλλά ακόμη και τα ίχνη από τα ίδια τα πινέλα.

Η εικόνα των παλαιστών που αποκαλύφθηκε με αυτή την τεχνική, σε συνδυασμό με το γράμμα του Βαν Γκογκ, είναι πλέον ισχυρή απόδειξη για την αυθεντικότητα του πίνακα, ο οποίος πλέον αποδίδεται στον διάσημο καλλιτέχνη….

Πηγές: www.news.discovery.com

             www.nooz.gr 

Πλωτή οικολογική μονάδα αφαλάτωσης: Πόσιμο νερό από τη θάλασσα με φυσικό τρόπο

 Το 2007, η «Υδριάδα», ρυμουλκήθηκε και αγκυροβόλησε έξω από το λιμάνι της Ηρακλειάς όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Οι κάτοικοι αγκάλιασαν την προσπάθεια και συμμετείχαν ενεργά, αντιλαμβανόμενοι τη σπουδαιότητα του εγχειρήματος αφού αφορούσε μια από τις σημαντικότερες ανάγκες τους, το πόσιμο νερό.

Με την ενέργεια που παράγεται, η ενσωματωμένη μονάδα αφαλάτωσης μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε πόσιμο, δίνοντας μια οικολογική λύση στο πρόβλημα της λειψυδρίας των νησιών. Είναι σχεδιασμένη και κατασκευασμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να παραμένει «ακίνητη» κάτω από τις πλέον δύσκολες καιρικές συνθήκες. Επιπλέον, διαθέτει τηλεχειρισμό για όλες τις λειτουργίες καθώς και δυνατότητα ελέγχου μέσω ασύρματου Internet.

Το σύστημα είναι 100% οικολογικό, αφού δεν χρησιμοποιεί καθόλου καύσιμα, ούτε χημικά για την επεξεργασία του θαλασσινού νερού αλλά λειτουργεί αξιοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – κατά κύριο λόγο την αιολική και, επικουρικά, την ηλιακή ενέργεια. Έτσι, μειώνονται και τα έξοδα λειτουργίας, ώστε τελικά να παράγει πόσιμο νερό με κόστος πολύ μικρότερο από ότι οποιαδήποτε άλλη λύση μπορεί να εφαρμοστεί στα νησιά μας.

Η τοποθέτηση ανεμογεννήτριας πάνω στην πλωτή κατασκευή και η σύζευξή της με την μονάδα αφαλάτωσης προσφέρει μια σειρά πλεονεκτημάτων, όπως:

• Μειωμένο κόστος σύνδεσης των μονάδων.
• Δυνατότητα τοποθέτησης της μονάδας μακριά από κατοικημένες περιοχές.
• Δυνατότητα μετακίνησης της μονάδας ανάλογα με την εποχιακή ζήτηση.
• Μειωμένο κόστος υλοποίησης αφού ακόμα και μεγάλες μονάδες μπορούν να κατασκευαστούν σε μέρη με υποδομές (ναυπηγεία) και να μεταφερθούν σε μέρη λειτουργίας που δεν διαθέτουν απαραίτητα υποδομές για την κατασκευή τους.

Η ερευνητική δουλειά αντιμετώπισε  επιτυχώς επιμέρους προβλήματα που σχετίζονται με τη βέλτιστη λειτουργία της μονάδας με μεταβλητή ενέργεια. Στα συστήματα που τροφοδοτούνται αποκλειστικά και μόνο από ΑΠΕ, η διαθέσιμη ισχύς είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη: δηλαδή, φυσάει πολύ έχουμε πολύ διαθέσιμη ισχύ, φυσάει λιγότερο έχουμε λιγότερη.
Σε συνθήκες, λοιπόν, μεταβαλλόμενης ενέργειας,  με την πιλοτική λειτουργία του συστήματος έχουν επιβεβαιωθεί τα ερευνητικά αποτελέσματα και έχουν επιτευχθεί:

 Όσον αφορά στη μονάδα αφαλάτωσης: 

• βέλτιστη ενεργειακή απόδοση.  
• μείωση του φαινόμενου των οργανικών και ανόργανων επικαθίσεων στις μεμβράνες. 
• αύξηση του βαθμού απόδοσης του κύκλου λειτουργίας. 
• λειτουργία χωρίς χημική επεξεργασία.   

Όσον αφορά στη πλωτή κατασκευή:

• καλή συμπεριφορά σε διάφορες καιρικές συνθήκες ανέμου και κυματισμού. 
• συμμόρφωση με όλους τους κανονισμούς και συμβατότητα με τις σχετικές προδιαγραφές που αφορούν πλωτές κατασκευές. 
• παρακολούθηση από Νηογνώμονα και νηολόγηση.

Όσον αφορά στην ενεργειακή διασύνδεση:

Ευέλικτη και αξιόπιστη κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της διαδικασίας αποκλειστικά και μόνο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Όσον αφορά στη συνολική λειτουργία του συστήματος:

Πλήρως αυτοματοποιημένο και τηλε - παρακολουθούμενο, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη ανθρώπων πάνω στην πλωτή μονάδα (ούτε εξειδικευμένου προσωπικού στα μικρά νησιά).

 

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε πλοία υπάρχουν μονάδες αφαλάτωσης, οι οποίες όμως τροφοδοτούνται από γεννήτριες Diesel, χρησιμοποιούν δηλαδή ενέργεια από πηγές που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «φιλικές» και έχουν, βέβαια, υψηλό κόστος λειτουργίας. 

Επίσης, υπάρχουν και μονάδες  αφαλάτωσης, που είναι σταθερές και εκμεταλλεύονται για τη λειτουργία τους την αιολική ενέργεια (π.χ. μεγάλες μονάδες στα Κανάρια νησιά, μια μικρή πιλοτική στη Θηρασιά κλπ).  Λειτουργικές πλωτές ανεμογεννήτριες δεν υπάρχουν, και ειδικότερα τέτοιες που να συνδυάζονται με άμεση χρησιμοποίηση της παραγόμενης ενέργειας από σύστημα αφαλάτωσης.

Η καινοτομία της παρούσας πλωτής μονάδας αφαλάτωσης έγκειται στο συνδυασμό σε ένα πλωτό μέσο μίας μονάδας αφαλάτωσης και μιας ανεμογεννήτριας, η οποία παρέχει άμεσα την ενέργεια που χρειάζεται η πρώτη. Έτσι, αυτομάτως, η πλωτή μονάδα μετατρέπεται σε αυτόνομη ενεργειακά και φιλική στο περιβάλλον και έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί ευέλικτα, δηλαδή οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη πόσιμου νερού, σε νησιά αλλά και στα παραθαλάσσια κομμάτια της ηπειρωτικής χώρας.

Ο χαρακτηρισμός του έργου ως «καλή πρακτική» συνίσταται στο ότι:

• ολοκληρώθηκε μέσω αποτελεσματικής συνεργασίας και συντονισμού  φορέων  με διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο, προερχόμενων από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. 
• παράγει πόσιμο νερό με έναν καινοτόμο τρόπο: με κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της διαδικασίας αποκλειστικά και μόνο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολική).  
• επιλύει με φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο το κρίσιμο πρόβλημα λειψυδρίας που αντιμετωπίζουν τα Ελληνικά νησιά.
• είναι ενεργειακά αυτόνομο, χάρη στην ανεμογεννήτρια που την υποστηρίζει.
• είναι πλήρως αυτοματοποιημένο και τηλε-παρακολουθούμενο, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη ανθρώπων πάνω στην πλωτή μονάδα (ούτε εξειδικευμένου προσωπικού στα μικρά νησιά, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει).
• έχει ελαχιστοποιημένα κόστη λειτουργίας και συντήρησης.
• δεν αλλοιώνει το φυσικό περιβάλλον.
• μπορεί να δώσει λύση στην έλλειψη νερού όπου και όταν χρειασθεί, χάρη στη δυνατότητά της μονάδας να μετακινείται και
• το αποτέλεσμα του έργου είναι άμεσα αξιοποιήσιμο και οικονομικά βιώσιμο.

Η Επιτροπή του διαγωνισμού των Βραβείων RegioStars 2008 που αφορούν την επιβράβευση των πιο καινοτόμων περιφερειακών σχεδίων της Ευρώπης απένειμε Ειδική Μνεία στο έργο «Πλωτή, αυτόνομη και φιλική για το περιβάλλον μονάδα αφαλάτωσης, Νότιο Αιγαίο, Ελλάδα»

 

Πηγές:   http://excellence.minedu.gov.gr/listing/112-desalination

http://www.hellaskps.gr/bestpractices/proj.asp?pId=77                     

http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?
reference=IP/08/294&format=HTML&aged=0&language=EL&guiLanguage=fr

              

"Ice fountains of Enceladus"

A cryovolcano (colloquially known as an ice volcano) is a volcano that erupts volatiles such as water, ammonia or methane, instead of molten rock. Collectively referred to as cryomagma or ice-volcanic melt, these substances are usually liquids and form plumes, but can also be in vapour form. After eruption, cryomagma condenses to a solid form when exposed to the very low surrounding temperature. Cryovolcanoes form on icy moons, and possibly on other low-temperature astronomical objects (e.g., Kuiper belt objects).

The energy required to melt ices and produce cryovolcanoes usually comes from tidal friction. It has also been suggested that translucent deposits of frozen materials could create a sub-surface greenhouse effect that would accumulate the required heat.

Some hypothesize that the Kuiper belt object Quaoar exhibited cryovolcanism in the past. Radioactive decay could also provide the energy necessary for such activity, as cryovolcanoes can emit water mixed with ammonia, which would melt at -95°C and create an extremely cold liquid that would flow out of the volcano.

Searching for an optical view of this topic, we found this video which shows some of the best photos of the moon of Saturn, Enceladus...

Πηγές: www.bbc.co.uk

«Ένα λίτρο φως» σε 1 εκατ. παράγκες

Εκατομμύρια άνθρωποι στις Φιλιππίνες ζουν στο ημίφως. Το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας είναι τόσο υψηλό και τα εισοδήματα τόσο χαμηλά που πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα στις φτωχές περιοχές, καταφεύγουν σε κεριά ή σε λάμπες κηροζίνης, με συνέπεια να κινδυνεύει συχνά η ασφάλειά τους.

Η πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα 24 ώρες το εικοσιτετράωρο είναι κάτι που οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε δεδομένο, αλλά δεν είναι έτσι για εκατομμύρια συνανθρώπους μας: ειδικά σε μια χώρα όπως οι Φιλιππίνες, όπου το μεροκάματο δεν ξεπερνά τα 75 λεπτά του Ευρώ.

Παρόλα αυτά φοιτητές του ΜΙΤ και ο Mac Diaz, καινοτόμος ιδρυτής του ιδρύματος MyShelter Foundation, πρότειναν μια εναλλακτική λύση: το ηλιακό μπουκάλι-λάμπα (Solar Bottle Bulb). Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα πλαστικό μπουκάλι, λίγη χλωρίνη και ο ήλιος.

Για να δημιουργηθεί η λάμπα, οι φοιτητές σχεδίασαν ένα ειδικό μπουκάλι του ενάμιση λίτρου, το γέμισαν με νερό και χλωρίνη και το “σφήνωσαν” στην τρύπα μιας μεταλλικής οροφής. Το ηλιακό φως διαθλάται μες το υγρό και δημιουργεί καθαρή ακτινοβολία ισοδύναμη με 55 ή 60 βατ καθαρού λευκού φωτός. Η χλωρίνη εμποδίζει τη δημιουργία άλγης. Τα μπουκάλια δεν θερμαίνονται και είναι σχεδιασμένα να παράγουν καθαρό φως για πέντε χρόνια.

Το ίδρυμα MyShelter Foundation μοιράζει αυτή τη στιγμή χιλιάδες από αυτά τα μπουκάλια σε φτωχά νοικοκυριά στις Φιλιππίνες.

Το πρόγραμμα “Ένα λίτρο φως” είναι ένα σχέδιο βιώσιμου φωτισμού με στόχο τη βοήθεια των άπορων κοινοτήτων. Ο οργανισμός φιλοδοξεί να φωτίσει ένα εκατομμύριο νοικοκυριά μέχρι το 2012.

Ουτοπικό, αλλά γιατί όχι πραγματοποιήσιμο...

Σύνδεσμος: http://isanglitrongliwanag.org/ 

Πηγές:  www.real.gr

             www.econews.gr

Αλλαγή ώρας...!!! Ξημερώματα Κυριακής μία ώρα μπροστά..(03:00 → 04:00)

Μία ώρα μπροστά θα πρέπει να μετακινηθούν οι δείκτες των ρολογιών τα ξημερώματα της Κυριακής 25 Μαρτιόυ, καθώς τίθεται σε ισχύ η θερινή ώρα.

Έτσι, στις 3 τα ξημερώματα οι δείκτες των ρολογιών θα πρέπει να αλλάξουν και να δείχνουν 4 το πρωί.

Η θερινή ώρα θα ισχύσει μέχρι την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη (31/10/2012).

Η θερινή ώρα (Daylight Saving Time, DST) είναι η αλλαγή της ώρας που ένα κράτος διαλέγει να υιοθετήσει για ένα χρονικό διάστημα του έτους. Η αλλαγή αυτή γενικά είναι κατά μία ώρα μπροστά από την ηλιακή ώρα. Βασίζεται σε ένα σύστημα που σκοπό έχει την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας.

Σήμερα το τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού που χρησιμοποιεί τη θερινή ώρα αποτελεί μειοψηφία καθώς σχεδόν όλες οι Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες δεν συμμετέχουν.

Εναλλακτικά της θερινής ώρας θα μπορούσαμε να ξυπνούσαμε μία ώρα νωρίτερα την θερινή περίοδο για να εκμεταλλευόμαστε περισσότερο το ηλιακό φως. Αυτό όμως θα προκαλούσε αντιδράσεις. Η λύση ήταν να τυποποιηθεί το σύστημα της θερινής ώρας.

Έπειτα από μια μικρή έρευνα μπορεί να διαπιστώσει κάποιος, ότι αυτή ιστορία έχει αρκετό ενδιαφέρον, διότι εμπλέκονται ο καθένας με τον δικό του τρόπο διάφοροι όπως: Βενιαμίν Φραγκλίνος ,Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, Πετρέλαιο, Ενεργειακή κρίση, Δρομολόγια τρένων, Ούγκο Τσάβες, Ευρωπαϊκό συμβούλιο, Γκρίνουιτς, Internet Swatch.

Για χιλιάδες χρόνια ο Ήλιος ήταν το ρολόι του ανθρώπου. Όταν βρισκόταν στο υψηλότερο σημείο στον ουρανό, τότε ήταν μεσημέρι. Κανονικά αν ακολουθούσαμε με απόλυτη ακρίβεια κάθε βήμα του ήλιου, κάθε τόπος θα έπρεπε να έχει τη δική του ώρα, έτσι ώστε όταν ο Ήλιος μεσουρανεί στον τόπο αυτόν τα ρολόγια να δείχνουν 12 το μεσημέρι. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι οι διάφοροι τόποι, ακόμη και μέσα στην ίδια χώρα (π.χ. η Κέρκυρα και η Ρόδος), θα είχαν διαφορετική ώρα. Το γεγονός αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην αέναη περιστροφή του πλανήτη μας γύρω από τον άξονά του, που την αντιλαμβανόμαστε από την ημερήσια διαδρομή του ήλιου στον ουρανό μας, έτσι  ο Ήλιος κατά τη διάρκεια της ημέρας περνάει σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, πάνω από διαδοχικά γεωγραφικά μήκη και επομένως μεσουρανεί διαδοχικά, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές σε κάθε τόπο.

Γιατί αλλάζει η ώρα, πώς και πού εφαρμόζεται το μέτρο.

Γι αυτήν την αλλαγή μπορεί να «κατηγορηθεί» ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Η σημαντική αυτή φιγούρα του Διαφωτισμού, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διατύπωσε το 1784 την ιδέα της θερινής ώρας, καθώς διαπίστωσε ότι περισσότερος ήλιος σημαίνει εξοικονόμηση χρημάτων και ενέργειας. Έτσι, εκατομμύρια κάτοικοι σε διάφορες περιοχές του πλανήτη «αναγκάζονται» να ρυθμίζουν δύο φορές το χρόνο τα ρολόγια τους, εάν θέλουν να είναι… συνεπείς στις δουλειές τους.

Στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση φέρνουμε το δείκτη μια ώρα πίσω τον Οκτώβριο και μια ώρα μπροστά τον Μάρτιο, στην τελευταία Κυριακή των δύο αυτών μηνών.

Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε στη χώρα μας, όπως και παγκοσμίως, το 1973, μετά την ενεργειακή κρίση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 τα οξυμένα ενεργειακά προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα οδήγησαν την πολιτεία στη λήψη έκτακτων μέτρων για την εξοικονόμηση ενέργειας. Στο πλαίσιο αυτών των μέτρων που αποφασίστηκαν ήταν και η εφαρμογή της «θερινής» ώρας για τη χρονική περίοδο Μαρτίου - Σεπτεμβρίου (από το 1997 η θερινή ώρα ισχύει ως και τον Οκτώβριο).

Σύμφωνα με αυτή την ιδέα, κάθε άνοιξη προσθέτουμε μία πλασματική ώρα στις κανονικές ώρες της κάθε ατράκτου, την οποία αφαιρούμε και πάλι το φθινόπωρο. Έτσι «εκμεταλλευόμαστε» τα 60 επιπλέον λεπτά της ηλιακής ενέργειας καθημερινά και «εξοικονομούμε»  θεωρητικά τουλάχιστον περίπου 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας συνολικά για επτά μήνες. Η ιδέα αυτή στηρίχθηκε στην «εμπειρία» άλλων κρατών που αντιμετώπισαν το ίδιο ακριβώς πρόβλημα πολλά χρόνια ενωρίτερα από τη χώρα μας

Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση το 1997 διατύπωσε τη σκέψη να σταματήσει η εφαρμογή του μέτρου της θερινής ώρας, έτσι ώστε να μην έχουμε μεγάλη διαφορά ώρας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Κάτι τέτοιο, όμως, δεν εγκρίθηκε, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι η Ελλάδα να είναι 3 ώρες και το χειμώνα 2 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς. Στην πραγματικότητα, οι τοπικές ώρες κάθε περιοχής, όπως την Αθήνας, της Κέρκυρας και της Ρόδου, είναι διαφορετικές μεταξύ τους.

Αυτό το… πρόβλημα, όμως, δεν αφορά μόνο την περιοχή μας, αλλά και όλες τις πόλεις-σημεία πάνω στο χάρτη, λόγω των διαφορετικών συντεταγμένων τους.

Έτσι, για να αντιμετωπιστούν και πρακτικά αυτές οι διαφοροποιήσεις των λεπτών, αποφασίστηκε να χωριστεί η Γη σε 24 συνολικά ίσες ατράκτους (άξονες περιστροφής) και όλες οι χώρες που ανήκουν στην ίδια άτρακτο να έχουν και την ίδια επίσημη ώρα που θα διαφέρει από τη διπλανή άτρακτο κατά μία ώρα.

Παράλληλα, για να λυθεί το πρόβλημα που θα προέκυπτε για τις περιοχές των χωρών που βρίσκονται στα όρια διαφορετικής ατράκτου, αποφασίστηκε η επίσημη ώρα κάθε κράτους να είναι αυτή της πρωτεύουσάς του. Εάν δεν ίσχυε το τελευταίο, τότε όταν στην Αθήνα θα ήταν 12:00, στην Κέρκυρα το ρολόι θα έπρεπε να δείχνει 12:16, ενώ στη Ρόδο 12:49.

Η εναλλαγή της ώρας από «χειμερινή» σε «θερινή»  και αντιστρόφως  εφαρμόστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στην Αυστραλία, στη Γερμανία, στη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ορισμένες χώρες κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες «προχώρησαν» τα ρολόγια τους κατά μία ώρα μπροστά καθ' όλη τη διάρκεια του έτους (από τις 9 Φεβρουαρίου του 1942 ως τις 30 Σεπτεμβρίου του 1945). Στη Βρετανία δύο ώρες μπροστά τους θερινούς μήνες και μία ώρα τους χειμερινούς μήνες. Οι αλλαγές αυτές στους λεπτοδείκτες δεν ήταν ποτέ σταθερές ή συγκεκριμένες για κάθε χώρα. Προσαρμόζονταν ανάλογα μόνο για όσο καιρό υπήρχε πρόβλημα.

Η θερινή ώρα με τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα  μία ώρα μπροστά από τη χειμερινή  καθιερώθηκε το 1966 στις ΗΠΑ. Ξεκίνησε να ισχύει σε λίγες Πολιτείες αρχικά και από το 1986 κατοχυρώθηκε με νόμο σε ολόκληρη τη χώρα. Ακολούθησαν ανάλογες ρυθμίσεις και στις χώρες της Ευρώπης.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ….

Πηγές:  www.users.sch.gr

             http://el.wikipedia.org/

Φθηνότερα Καύσιμα και Πλαστικά

Οι Ζεολιθικές Μεμβράνες του καθηγητή Δρ Μιχάλη Τσαπατσή μειώνουν το κόστος παραγωγής κατά 15%.

Καύσιμα και πλαστικά τα οποία θα παράγονται από το αργό πετρέλαιο αρκετά φθηνότερα απ’ ό,τι σήμερα, αλλά και με έναν τρόπο πολύ πιο φιλικό για το περιβάλλον. Αυτό υπόσχονται τα υλικά που ανέπτυξε με την ομάδα του ο Δρ Μιχάλης Τσαπατσής, χημικός μηχανικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Τα συγκεκριμένα τεχνητά υλικά, που ονομάζονται ζεολιθικές μεμβράνες και μοιάζουν με εξαιρετικά λεπτά φιλμ γεμάτα με μικροσκοπικούς πόρους, ανοίγουν τον δρόμο ώστε να μειωθεί τουλάχιστον κατά 15% το κόστος παραγωγής -και επομένως η τιμή- του πλαστικού και της βενζίνης. Μία προοπτική που έκανε το επιστημονικό περιοδικό Science να συμπεριλάβει την έρευνα του Έλληνα επιστήμονα και των συνεργατών του στην ανασκόπηση για το 2011, κατατάσσοντάς την στη λίστα με τα δέκα σημαντικότερα επιτεύγματα της περασμένης χρονιάς.

Σήμερα η επεξεργασία του πετρελαίου γίνεται αποκλειστικά με κλασματική απόσταξη, δηλαδή το πετρέλαιο θερμαίνεται σε υψηλές θερμοκρασίες και τα συστατικά του διαχωρίζονται χάρις στο γεγονός ότι έχουν διαφορετικό σημείο βρασμού. «Το μειονέκτημα είναι ότι για τη θέρμανση καταναλώνονται μεγάλα ποσά ενέργειας» επισημαίνει στην «Κ» ο δρ Τσαπατσής, «από τα οποία μάλιστα μόλις το 10% αξιοποιείται πραγματικά για τον διαχωρισμό των συστατικών».

Από την άλλη μεριά, οι ζεολιθικές μεμβράνες που δημιούργησε ο καθηγητής με την ομάδα του μπορούν να κάνουν την ίδια δουλειά με την κλασματική απόσταξη, αλλά πολύ λιγότερο ενεργοβόρα. «Γνωρίζοντας ποιο μέγεθος έχουν τα μόρια της χημικής ένωσης που πρέπει να απομονωθεί, σχεδιάζουμε τη μεμβράνη ώστε η διάμετρος των πόρων να αντιστοιχεί σε αυτό το μέγεθος» σημειώνει. «Επομένως, η μεμβράνη λειτουργεί σαν ένα “μοριακό σουρωτήρι”, αφήνοντας να περάσει μόνο το συστατικό που επιθυμούμε». Έτσι, το αργό πετρέλαιο δεν θα χρειάζεται να θερμανθεί για να γίνει η επεξεργασία του, κάτι που σημαίνει πως η βενζίνη και το πλαστικό θα παράγονται πιο φθηνά, αλλά και με λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Στην πραγματικότητα, και άλλες επιστημονικές ομάδες σε όλο τον κόσμο αναπτύσσουν ζεολιθικές μεμβράνες για τον διαχωρισμό υλικών, εδώ και περίπου μία δεκαετία. «Οσον αφορά πάντως τη διύλιση του “μαύρου” χρυσού, το πρόβλημα έως τώρα ήταν ότι, κάτω από ένα συγκεκριμένο πάχος, οι ταινίες που κατασκευάζονταν ήταν ελαττωματικές, αφού πάντοτε διέθεταν και μερικούς πόρους που δεν είχαν το σωστό μέγεθος» επισημαίνει ο καθηγητής. Έτσι, για να απομονώνεται από το πετρέλαιο μόνο το επιθυμητό συστατικό, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ζεολιθικές μεμβράνες με αρκετά μεγάλο πάχος, οι οποίες όμως θα φίλτραραν λίγες ποσότητες από αργό πετρέλαιο και δεν θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν οικονομικά την απόσταξη.

Αυτό που κατάφερε η ερευνητική ομάδα του Δρ Τσαπατσή ήταν να ανακαλύψει μία τεχνική που της επιτρέπει να συνθέτει αρκετά λεπτές ταινίες, ελέγχοντας με ακρίβεια το μέγεθος όλων των πόρων. «Οι μεμβράνες μας έχουν πάχος 100 δισεκατομμυριοστά του μέτρου, δηλαδή είναι 100 φορές λεπτότερες από οτιδήποτε είχε κατασκευασθεί μέχρι σήμερα» λέει χαρακτηριστικά ο επιστήμονας, «ώστε να εξασφαλίζουν μεγάλους ρυθμούς παραγωγής και να μειώνουν το κόστος». Παράλληλα, δεν έχουν καμία κατασκευαστική ατέλεια, με συνέπεια να λειτουργούν σαν «μοριακά φίλτρα» με απόλυτη αξιοπιστία.

Οι ερευνητές χρειάστηκαν 10 περίπου χρόνια για να τελειοποιήσουν την τεχνική τους, με την οποία μπορούν πλέον να δημιουργούν υπέρλεπτα φιλμ τα οποία έχει αποδειχθεί με πειράματα στο εργαστήριο ότι λειτουργούν όπως ακριβώς προβλέπεται θεωρητικά. «Εχουμε ιδρύσει ήδη μία εταιρεία, με στόχο να κατασκευαστεί μία πρωτότυπη μονάδα παραγωγής των φιλμ σε μεγαλύτερη κλίμακα και να συνεχίσουμε τις δοκιμές - ελέγχοντας, για παράδειγμα, τη μακροχρόνια σταθερότητά τους». Μέσα σε μία διετία αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί αυτές οι δοκιμές, ώστε οι μεμβράνες να είναι έτοιμες να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία. «Το πλάνο μας είναι να χρησιμοποιηθούν πρώτα για την παραγωγή από το πετρέλαιο της πρώτης ύλης από την οποία προέρχονται τα πλαστικά». Σε δεύτερο στάδιο, οι επιστήμονες σχεδιάζουν να επεκτείνουν την εφαρμογή των «φίλτρων» και για την παραγωγή βενζίνης στα διυλιστήρια.

Παράλληλα, ήδη αναπτύσσουν αντίστοιχες μεμβράνες, οι οποίες αυτή τη φορά θα περιορίζουν την ενέργεια που χρειάζεται για την παραγωγή των βιοκαυσίμων - των υποκατάστατων δηλαδή της βενζίνης και του πετρελαίου που παράγονται από γεωργικά και δασικά προϊόντα.

Αφότου αποφοίτησε από το τμήμα Χημικών Μηχανικών στο πανεπιστήμιο της Πάτρας, το 1988, ο κ. Τσαπατσής έκανε διδακτορικό στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech). Ουσιαστικά ασχολείται ερευνητικά με τις ζεολιθικές μεμβράνες από το 1994, όταν ξεκίνησε να εργάζεται ως επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, πριν διοριστεί το 2003 καθηγητής στο τμήμα Χημικών Μηχανικών και Επιστήμης Υλικών του πανεπιστημίου της Μινεσότας.

«Εκτός από το πετρέλαιο ή τα βιοκαύσιμα, πάντως, όπου οι μεμβράνες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σχετικά άμεσα, στο μέλλον είναι πιθανόν να προκύψουν αρκετές ακόμη χρήσιμες εφαρμογές οι οποίες θα αξιοποιούν τη δυνατότητα που δίνουν αυτά τα “μοριακά φίλτρα” για τον διαχωρισμό των υλικών ενός μείγματος», προσθέτει.

Καθαρίζουν το νερό και φιλτράρουν τα καυσαέρια των εργοστασίων

Μια τέτοια εφαρμογή αφορά τον καθαρισμό του πόσιμου νερού, με την ανάπτυξη λεπτών φιλμ που θα αφήνουν να περάσουν από τους πόρους τους μόνον οι ξένες ουσίες που το έχουν μολύνει, όπως απόβλητα από φάρμακα ή χημικά. «Στο εργαστήριο επιχειρούμε να κατασκευάσουμε επίσης μεμβράνες που θα φιλτράρουν τα καυσαέρια των εργοστασίων, για να απομονώνουν το διοξείδιο του άνθρακα και έτσι αυτό να μην απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα».

Στο πλαίσιο μερικών τέτοιων πρότζεκτ, η ομάδα του κ. Τσαπατσή συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Φυσικοχημείας του «Δημόκριτου», και πιο συγκεκριμένα με τον δρα Γιώργο Καρανικολό, πρώην μεταδιδακτορικό υπότροφο στο πανεπιστήμιο της Μινεσότας ο οποίος σήμερα εργάζεται ως επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου, μέσω του προγράμματος Marie Curie.


K. Varoon, X. Zhang, B. Elyassi, D. D. Brewer, M. G. A. Kumar, J. A. Lee, S. Maheshwari, A. Mittal, C. S. A. Cococcioni, L. F. Francis, A. V. McCormick, K. A. Mkhoyan and M. Tsapatsis Dispersible exfoliated zeolite nanosheets and their application as a selective membrane. Science 2011 334 (6052) 72–75.



Tsapatsis Research Group Website:

http://www.cems.umn.edu/research/tsapatsis/ 

Science Magazine:

http://www.sciencemag.org/magazine 

Πηγή:  http://news.kathimerini.gr 

            http://www.newsbeast.gr