ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΑΡΘΡΑ-ΝΕΑ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΥΠ. ΔΙΔΑΚΤΟΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ

A scientific blog from PhD and Post Doctoral Researchers NTUA, UOA, Athens, Greece.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Θέμα χρόνου οι υπολογιστές να απειλήσουν την ίδια μας την ύπαρξη..




Κορυφαίοι διανοητές και επιστήμονες του βρετανικού πανεπιστημίου Κέμπριτζ ανησυχούν ότι είναι θέμα χρόνου τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας, ιδίως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, να γίνουν τόσο έξυπνοι και ικανοί, που να στραφούν εναντίον των ανθρώπων που τους δημιούργησαν, απειλώντας έτσι την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας.

Γι' αυτό το λόγο, ορισμένοι επιφανείς ακαδημαϊκοί αποφάσισαν να πάρουν πιο σοβαρά το ζήτημα και να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν εντός του 2013 ένα νέο επιστημονικό Κέντρο για τη Μελέτη του Υπαρξιακού Κινδύνου (www.cser.org)

Μεταξύ των πρωτεργατών της πρωτοβουλίας είναι ο Χάου Πράις, καθηγητής φιλοσοφίας στην έδρα «Μπέρτραντ Ράσελ», ο βασιλικός αστρονόμος και καθηγητής κοσμολογίας και αστροφυσικής λόρδος Μάρτιν Ρις, μέχρι πρόσφατα πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας Επιστημών, καθώς και ο προγραμματιστής λογισμικού Γιαν Τάλιν, ένας από τους ιδρυτές του Skype και εσχάτως «ευαγγελιστής» των δυνητικών τεχνο-απειλών.

Το νέο Κέντρο θα καταπιαστεί με κάθε τεχνολογία και ανθρωπογενές φαινόμενο που μπορεί να απειλήσει την ύπαρξη της ανθρωπότητας, όπως η βιοτεχνολογία- συνθετική βιολογία, η νανοτεχνολογία, η ακραία κλιματική αλλαγή και η τεχνητή νοημοσύνη.

Όπως είπε ο Πράις, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του βρετανικού πανεπιστημίου, «στην περίπτωση της τεχνητής νοημοσύνης, κάποια στιγμή, σε αυτόν ή τον επόμενο αιώνα, μπορεί να αντιμετωπίσουμε μία από τις μείζονες μεταβολές στην ανθρώπινη -ίσως και ακόμα και στην κοσμική- ιστορία, όταν η τεχνητή νοημοσύνη θα ξεφύγει πια από τους περιορισμούς της βιολογίας». Στο μέλλον, προειδοποίησε, «όταν δεν θα είμαστε πλέον τα εξυπνότερα όντα στον πλανήτη», η ανθρωπότητα μπορεί να βρίσκεται «στο έλεος μηχανών που δεν θα είναι κακόβουλες, απλώς τα ενδιαφέροντά τους δεν θα μας συμπεριλαμβάνουν».

«Πρέπει να πάρουμε σοβαρά την πιθανότητα ότι ίσως κάποια στιγμή θα ανοίξει το "κουτί της Πανδώρας" εξαιτίας της τεχνητής νοημοσύνης και τότε μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική. Μπορεί να φθάσει κάποτε η κρίσιμη στιγμή που οι υπολογιστές θα αποκτήσουν την ανθρώπινη ικανότητα να γράφουν τα δικά τους προγράμματα λογισμικού και να αναπτύσσουν τις δικές τους τεχνολογίες, αφήνοντας πλέον για πάντα πίσω τους την ανθρωπότητα», πρόσθεσε.

Η συγκεκριμένη απειλή απασχολεί την επιστημονική φαντασία -και όχι μόνο- τουλάχιστον από την εποχή που ο κομπιούτερ HAL στη διάσημη ταινία «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (με βάση το ομώνυμο βιβλίο του Άρθουρ Κλαρκ), επαναστάτησε κατά των ανθρώπων δημιουργών του.

Πηγή: www.protothema.gr


Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Βρετανοί ερευνητές μετέτρεψαν τον αέρα σε βενζίνη..!




Βρετανοί ερευνητές κατάφεραν να μετατρέψουν τον αέρα σε βενζίνη. Το επίτευγμα ίσως μελλοντικά αποδειχτεί ορόσημο για την μαζική παραγωγή καθαρής ενέργειας και αποτελέσει απάντηση τόσο στην ενεργειακή κρίση όσο και στην επιβάρυνση του περιβάλλοντος με «αέρια του θερμοκηπίου», εφόσον όμως στην πορεία ξεπεραστούν διάφορα εμπόδια.

Η μικρή βρετανική εταιρία με την εύγλωττη ονομασία Air Fuel Synthesis (δηλαδή «σύνθεση καυσίμων από αέρα»), σύμφωνα με τη βρετανική Independent, χρησιμοποιεί μια επαναστατική τεχνολογία και έχει καταφέρει να παράγει πέντε λίτρα βενζίνης από τον Αύγουστο, όταν έθεσε σε λειτουργία μια μικρή μονάδα που παράγει καύσιμα από διοξείδιο του άνθρακα και υδρατμούς του αέρα.

Η εταιρία ελπίζει ότι μέσα στην επόμενη διετία θα δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο, μαζικής παραγωγής, εργοστάσιο που θα παράγει ένα τόνο «αερο-βενζίνης» την ημέρα. Επίσης, σχεδιάζει να παράγει «πράσινα» καύσιμα για τις αεροπορικές εταιρίες, ώστε τα αεροπορικά ταξίδια να εκλύουν λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Ο Τιμ Φοξ, επικεφαλής για θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος του Ινστιτούτου Μηχανολόγων Μηχανικών του Λονδίνου, δήλωσε ότι
Ακούγεται υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό και όμως είναι αληθινό. Το κάνουν πράγματι και το έχω δει με τα μάτια μου.
Αν και η όλη διαδικασία βρίσκεται ακόμα σε πιλοτικό στάδιο, ήδη έχει αποδειχτεί πως δουλεύει. Όπως είπε ο επικεφαλής της εταιρίας Air Fuel Synthesis Πίτερ Χάρισον,
Παίρνουμε διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα και υδρογόνο από το νερό και τα μετατρέπουμε σε βενζίνη. Κανείς άλλος δεν κάνει κάτι τέτοιο πουθενά στον κόσμο, από όσο ξέρουμε. Το προϊόν μοιάζει και μυρίζει σαν βενζίνη, αλλά είναι πολύ πιο καθαρό από τη βενζίνη που προέρχεται από πετρέλαιο. Επιπλέον, δεν περιέχει κανένα από τα πρόσθετα που υπάρχουν στη συμβατική βενζίνη. Παρόλα αυτά, το προϊόν μας μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις υπάρχουσες μηχανές.
Ο Χάρισον τόνισε ότι το πλεονέκτημα της νέου τύπου βενζίνης είναι πως δεν απαιτεί καμία αλλαγή στις υφιστάμενες υποδομές των μεταφορών, ενώ δεν είναι αναγκαία καμία μετατροπή στα αυτοκίνητα, όπως τοποθέτηση έξτρα μπαταριών, προσθήκη ειδικών κυψελών καυσίμου ή ντεπόζιτου υδρογόνου, κάτι που απαιτούν οι εναλλακτικές τεχνολογίες (ηλεκτρικά οχήματα, υβριδικά, υδρογόνου κ.α.).
Όπως είπε:
Έως το τέλος του 2014, αν εξασφαλίσουμε την κατάλληλη χρηματοδότηση, θα μπορούμε να παράγουμε βενζίνη χρησιμοποιώντας ανανεώσιμη ενέργεια και θα το κάνουμε σε εμπορική βάση.
Ο Χάρισον εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι το πολύ σε 15 χρόνια θα λειτουργεί το πρώτο εργοστάσιο μεγέθους διυλιστηρίου.
Αν παράγουμε τα δικά μας καύσιμα, έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε την οικονομία μιας χώρας.
Σε πρώτη φάση, η Air Fuel Synthesis σχεδιάζει να παράγει «αερο-βενζίνη» που θα είναι δυνατό να αναμιχθεί με συμβατική βενζίνη. Προς το παρόν, πάντως, η τεχνολογία δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς και δεν είναι αποδοτική για να αξιοποιηθεί εμπορικά. Επειδή η απόσπαση του διοξειδίου του άνθρακα από τον αέρα δεν έχει ωριμάσει αρκετά, η εταιρία αναγκάζεται να χρησιμοποιεί πρόσθετο διοξείδιο που προμηθεύεται από άλλες βιομηχανικές πηγές.

Διάφορες εταιρίες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να βελτιώσουν την τεχνολογία απόσπασης διοξειδίου από τον αέρα, μια διαδικασία που κοστίζει περίπου 500 ευρώ ανά τόνο διοξειδίου. Φυσικά, όπως και με άλλες πρωτοεμφανιζόμενες τεχνολογίες, το κόστος τους στην πορεία υποχώρησε θεαματικά, κάτι που μπορεί να συμβεί και σε αυτή την περίπτωση.


Πηγή: AutoBlog.gr


Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Ερευνητές ανυψώνουν σταγόνες και τις κρατούν σταθερές στον αέρα..!!

Acoustic Levitation

Το σημείο που η επιστήμη συναντά τη μαγεία πολλές φορές δεν είναι και τόσο ευδιάκριτο, με τρανή απόδειξη το τελευταίο επίτευγμα ερευνητών του Argonne National Laboratory, οι οποίοι κατόρθωσαν να ανυψώσουν και να κρατήσουν στον αέρα σταγόνες υγρού με τη βοήθεια ακουστικών κυμάτων!

Οι σταγόνες περιελάμβαναν κάποια φαρμακευτική ουσία και τοποθετήθηκαν ανάμεσα σε δύο ηχεία (ένα πάνω, ένα κάτω). Στη συνέχεια, οι ερευνητές ρύθμισαν τα ηχητικά κύματα που έστελναν το ένα στο άλλο σε κατάλληλη συχνότητα (22kHz) με αποτέλεσμα να “ακυρώσουν” τη βαρύτητα (με το στατικό ακουστικό κύμα) και να δουν τις σταγόνες να αιωρούνται στο ενδιάμεσο των δύο ηχείων.

Acoustic Levitation 1

Η εικόνα και η ιδέα φαίνεται σίγουρα εντυπωσιακή και θα προσέλκυε αρκετό κοινό στην παράσταση ενός “μάγου”, αλλά η σοβαρή εφαρμογή της αφορά την εξαέρωση διαλυμάτων χωρίς να προκαλείται κρυσταλλοποίηση για την κατασκευή-δημιουργία πιο δραστικών φαρμάκων.


Σύνδεσμος: Argonne National Laboratory: http://www.anl.gov/

Πηγή: www.techgear.gr

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

International Conference on Chemistry for Health 9-14 September 2012, National Hellenic Research Foundation, Athens, Greece

Ζούμε «πέρα» από τα γονίδιά μας!




Επανάσταση στο χώρο της βιολογίας αποτελεί νέα μεγάλη έρευνα «πολυεθνικής» ομάδας επιστημόνων διευρύνει τις γνώσεις μας όχι μόνο γύρω από τη βασική αιτία πρόκλησης ποικίλων ασθενειών, ή τον τρόπο που καθορίζεται το χρώμα των ματιών μας, αλλά κυρίως ως προς το τι είναι αυτό που διαμορφώνει την ανθρώπινη φύση μας. 

Η έρευνα αυτή αποδεικνύει ακόμα πως οι επιστήμονες για πολύ καιρό είχαν πάρει λάθος δρόμο.

Η καινούρια αυτή ανακάλυψη της ομάδας των επιστημόνων στην οποία συμμετείχε και ο Έλληνοαμερικανός Δρ. Τζον Σταματογιαννόπουλος από το Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σιάτλ δείχνει πως τα τμήματα του DNA που αποκαλούμε γονίδια αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος του συστήματος που κάνει το σώμα να λειτουργεί. 

Πολύ πιο σημαντικό είναι το υλικό που βρίσκεται ανάμεσα στα γονίδια -υλικό που κάποτε αποκαλούνταν απαξιωτικά «τα σκουπίδια του DNA». Από την έρευνα αυτή, η οποία έχει δημοσιοποιηθεί με μια σειρά ανακοινώσεων στα περιοδικά «Nature», «Sience» κ.α., διαφαίνεται πως το υλικό αυτό έχει τον έλεγχο.

«Η ανακάλυψη αυτή μας άνοιξε νέους ορίζοντες. Είναι σαν να κοιτάς τον ουρανό με μεγαλύτερο τηλεσκόπιο» λέει ο Δρ. Μπρους Στίλμαν, πρόεδρος του εργαστηρίου Cold Spring Harbor, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έρευνα.

Οι επιστήμονες ήδη ήξεραν από το 2003, όταν τελείωσαν τη μεγάλη έρευνα σχετικά με το ανθρώπινο γονιδίομα (Human Genome Project) πως δεν ήταν ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματά της. Αποδείχτηκε τότε πως ο άνθρωπος έχει 22.000 γονίδια, πολύ λιγότερα από ό,τι έχουν κάποια ζώα και ακόμα λιγότερα από κάποια φυτά, όπως το ρύζι. Πώς θα μπορούσε ένα τόσο σύνθετο και προηγμένο ον, όπως ο άνθρωπος, να έχει ένα τόσο απλό λειτουργικό σύστημα;

«Γνωρίζαμε πολύ λίγα για τη διαδικασία ενεργοποίησης και απενεργοποίησης των γονιδίων. Είχαμε περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο γονιδίωμα» λέει ο Δρ. Έρικ Γκριν, διευθυντής του National Human Genome Research Institute, το οποίο διεξήγαγε την έρευνα.

«Το γονιδίωμα είναι φορτωμένο με διακόπτες που ελέγχουν τα γονίδια. Υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιοι διακόπτες» λέει ο Δρ. Τζον Σταματογιαννόπουλος από το πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον, στο Σιάτλ, που δούλεψε στην έρευνα αυτή.

Ο ειδικός του πανεπιστημίου του Stanford Μάικλ Σνάιντερ αναφέρει πως οι αλλαγές στα γονίδια που σχετίζονταν μέχρι τώρα με την πρόκληση ασθενειών, φαίνεται να αφορούν μόνο σπάνιες ασθένειες, ενώ κοινές ασθένειες, όπως τα καρδιακά νοσήματα, ο καρκίνος και η αλλεργία πιθανότατα ελέγχονται κάπου αλλού. 

«Πιστεύουμε πως οι περισσότερες αλλαγές που σχετίζονται με μια ασθένεια, δεν γίνονται στα ίδια τα γονίδια, αλλά στους διακόπτες» λέει ο Σνάιντερ.

Ίσως λοιπόν η θεραπεία αυτών των ασθενειών να βρίσκεται στην προσπάθεια να επηρεάσουμε τους διακόπτες. «Η φαρμακευτική βιομηχανία έχει εδώ και καιρό παραιτηθεί από το γονιδίομα και έχει επιστρέψει σε παλαιότερες προσεγγίσεις» λέει ο Δρ. Σταματογιαννόπουλος. «Αυτά τα καινούρια ευρήματα μπορεί να δώσουν ώθηση σε μια νέα φαρμακολογική έρευνα. Τώρα έχουμε μία πληθώρα γενετικών πληροφοριών σχετικά με τις ανθρώπινες ασθένειες και μπορούμε να βρούμε τα κατάλληλα γονίδια και τις πρωτεΐνες που πρέπει να στοχεύσουμε».

Αυτά τα καινούρια δεδομένα θα βοηθήσουν τους γιατρούς να διαγνώσουν ασθένειες, να σχεδιάσουν θεραπείες που θα έχουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για τους ασθενείς τους και να καταγράψουν την πρόοδό τους. Δείχνουν ακόμα το δρόμο για τον καθορισμό των αιτιών εκατοντάδων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων όλων των ειδών του καρκίνου, του Αλτσχάιμερ, της σχιζοφρένειας, των καρδιακών ασθενειών, του διαβήτη τύπου 1 και 2, της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και του άσθματος. Ίσως να οδηγήσουν όμως και σε μια καλύτερη κατανόηση του πως τα γονίδιά μας καθορίζουν και παράγοντες όπως το ύψος, το πάχος και το προσδόκιμο ζωής.

«Τα γονίδια καταλαμβάνουν μόνο ένα μικρό μέρος του γονιδιόματος και οι περισσότερες προσπάθειες να καθοριστούν οι γενετικές αιτίες των ασθενειών ήταν γεμάτες από σήματα πως πρέπει να απομακρυνθούμε από τα γονίδια. Τώρα γνωρίζουμε πως οι προσπάθειες αυτές δεν ήταν μάταιες και πως τα σήματα έδειχναν στην πραγματικότητα το ‘λειτουργικό σύστημα’ του γονιδιόματος, οι οδηγίες του οποίου είναι κρυμμένες σε εκατομμύρια τοποθεσίας γύρω από το γονιδίομα» είπε χαρακτηριστικά ο Τζον Σταματογιαννόπουλος.

Ένα άλλο εντυπωσιακό εύρημα είναι πως τα σχεδιαγράμματα του ρυθμιστικού κυκλώματος θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να εντοπίσουν τύπους κυττάρων που παίζουν σημαντικό ρόλο σε συγκεκριμένες ασθένειες, χωρίς να είναι απαραίτητη η πρότερη γνώση για το πώς εξελίχθηκε η ασθένεια. Για παράδειγμα οι αλλαγές στο DNA που σχετίζονται με την ασθένεια Crohn (ένας συνηθισμένος τύπος φλεγμονώδους ασθένειας του εντέρου) είναι συγκεντρωμένες στους διακόπτες που ελέγχουν δύο ειδών ανοσοποιητικά κύτταρα.

Οι ερευνητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ίδια μέθοδο για να προσδιορίσουν τύπους κυττάρων που δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα αν έπαιζαν κάποιο συγκεκριμένο ρόλο στην εξέλιξη της ασθένειας και πιθανόν να οδηγηθούν σε καινούριες θεραπείες.

Πηγή: www.protothema.gr

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Βρέθηκε ο «αντίπαλος» του διαμαντιού




Ανακαλύφθηκε νέα μορφή πολύ σκληρού άνθρακα που χαράζει ακόμα και το διαμάντι.

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Κίνα βρήκαν μια νέα μορφή κρυσταλλικού και ταυτόχρονα άμορφου άνθρακα που είναι ιδιαίτερα σκληρός και μπορεί να χαράξει ακόμα και το διαμάντι.

Η ανακάλυψη μπορεί να έχει πρακτικές εφαρμογές σε διάφορες μηχανικές, ηλεκτρονικές και ηλεκτροχημικές χρήσεις.

Οι ερευνητές του επιστημονικού Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον, με επικεφαλής τον Λιν Γουάνγκ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Science», δήλωσαν ότι δημιούργησαν έναν νέο τύπο άνθρακα, συγκρίσιμου με το διαμάντι, όσον αφορά στη δυσκολία να συμπιεστεί και τη σκληρότητά του. Το νέο υλικό, αφού δημιουργηθεί υπό πολύ υψηλή πίεση, στη συνέχεια είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε φυσιολογικές συνθήκες, γι’ αυτό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε πολλές πρακτικές εφαρμογές.

Ο άνθρακας είναι το τέταρτο πιο διαδεδομένο χημικό στοιχείο στο σύμπαν και συναντάται σε μια ποικιλία μορφών, μερικές από τις οποίες είναι πιο κοινές (όπως το κάρβουνο, ο γραφίτης στις μύτες των μολυβιών και το διαμάντι), ενώ άλλες είναι πιο «εξωτικές», όπως το γραφένιο, οι κυλινδρικοί νανοσωλήνες άνθρακα και το φουλλερένιο.

Οι ερευνητές ξεκίνησαν με μόρια, τα οποία ονομάζονται «κλωβοί άνθρακα- 60», που δημιουργούνται από άκρως δομημένες σφαίρες άνθρακα, αποτελούμενες από πενταγωνικούς και εξαγωνικούς δακτυλίους συνδεδεμένους μεταξύ τους, έτσι ώστε να σχηματίζεται ένα σφαιρικό κοίλο σχήμα. Στα κενά ανάμεσα στα σφαιρίδια αυτά προστέθηκε ένας οργανικός διαλύτης (ξυλόλιο), δημιουργώντας έτσι μια νέα δομή, η οποία υπέστη μεγάλες πιέσεις.

Τελικά, υπό την υψηλή πίεση (περίπου 320.000 φορές μεγαλύτερη από τη συνήθη πίεση στην επιφάνεια της Γης), η νέα δομή άρχισε να καταρρέει σε πιο άμορφα συμπλέγματα άνθρακα, που όμως παρέμειναν στις αρχικές θέσεις τους, σχηματίζοντας έτσι τη δομή ενός κρυσταλλικού πλέγματος. Αυτή η υβριδική (κρυσταλλική και ταυτόχρονα άμορφη) δομή άνθρακα αποδείχτηκε τόσο σκληρή που χάραξε το διαμαντένιο εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την άσκηση της πίεσης πάνω στο νέο υλικό. Το διαμάντι θεωρείται το πιο σκληρό υλικό στη φύση, πράγμα που οφείλεται στους πολύ ισχυρούς χημικούς δεσμούς ανάμεσα στα άτομα του άνθρακα που περιέχει.

Το νέο υλικό από άνθρακα έχει το πλεονέκτημα ότι δημιουργείται σε συνθήκες δωματίου, ενώ το συνθετικό διαμάντι σε υψηλή θερμοκρασία περίπου 1.500 βαθμών Κελσίου. 

Όμως μένει να αποδειχτεί κατά πόσο ο σκληρός άνθρακας μελλοντικά θα ανταγωνιστεί οικονομικά το διαμάντι σε πρακτικές εφαρμογές.

Πηγή: www.protothema.gr

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Απόψε ο ουρανός βρέχει... Περσείδες



Οι πρώτοι Περσείδες του εφετινού καλοκαιριού έκαναν ήδη την εμφάνισή τους, και το φαινόμενο θα κορυφωθεί σήμερα, από το βράδυ ως την αυγή. Το σκοτάδι της νέας Σελήνης θα βοηθήσει τους επίδοξους παρατηρητές να απολαύσουν καλύτερα αυτή την οικογένεια των διαττόντων αστέρων, που ονομάστηκαν έτσι επειδή μοιάζουν να έρχονται από τον αστερισμό του Περσέα.

Οι διάττοντες αστέρες, όπως είναι η επιστημονική ονομασία των «αστεριών» που συχνά βλέπουμε να «πέφτουν» στον βραδινό ουρανό, δεν είναι βέβαια αστέρια. Είναι μικρά θραύσματα ύλης, συνήθως όχι μεγαλύτερα από ένα βότσαλο, που έχουν αποκολληθεί από την επιφάνεια κάποιου κομήτη και περιφέρονται κατά μήκος της τροχιάς του, γύρω από τον Ήλιο. Κάθε φορά που η Γη διασχίζει την τροχιά ενός κομήτη, «σαρώνει» αυτά τα θραύσματα, έστω και αν ο κομήτης δεν βρίσκεται κοντά στη Γη. Τα θραύσματα εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα, θερμαίνονται από την τριβή με τον αέρα και φωτοβολούν, αφήνοντας ένα φωτεινό ίχνος προτού διαλυθούν.


Κάθε χρόνο στις 12 Αυγούστου η Γη διασχίζει την τροχιά του κομήτη Σουίφτ-Τατλ και εκείνο το βράδυ έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε δεκάδες διάττοντες αστέρες. Οι διάττοντες αυτοί ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους, δηλαδή το σημείο του ουρανού από το οποίο φαίνονται να προέρχονται, βρίσκεται στον αστερισμό του Περσέα.

Εφέτος οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για παρατήρηση, επειδή σήμερα το βράδυ έχουμε νέα Σελήνη και ο ουρανός θα είναι σκοτεινός. Οποιαδήποτε ώρα μετά τη δύση του Ηλιου και ως την ανατολή είναι κατάλληλη για παρατήρηση, αλλά το θέαμα διαφέρει από ώρα σε ώρα. Ο αστερισμός του Περσέα ανατέλλει πάνω από τον βορειοανατολικό ορίζοντα κατά τις 9 το βράδυ, και λίγο μετά από αυτή την ώρα εμφανίζονται οι πιο εντυπωσιακοί Περσείδες, αυτοί που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα σχεδόν παράλληλα με την επιφάνεια της Γης. Κινούνται αργά και αφήνουν μακριά ίχνη, αλλά ο αριθμός τους δεν είναι μεγάλος, περίπου 2-3 την ώρα. Μετά τις 10, καθώς ο αστερισμός του Περσέα ανεβαίνει στον ουρανό, ο αριθμός των μετεώρων αυξάνει σημαντικά και φθάνει στον μέγιστο ρυθμό, πάνω από ένα μετέωρο το λεπτό λίγο πριν από την αυγή. Η δραστηριότητα είναι αυξημένη τις πρωινές ώρες επειδή λίγο πριν από την ανατολή του Ηλιου ο παρατηρητής βρίσκεται στο «μπροστινό» ημισφαίριο της Γης, καθώς αυτή περιφέρεται γύρω από τον Ηλιο, το οποίο συναντά περισσότερους Περσείδες, για τον ίδιο λόγο που περπατώντας γρήγορα στη βροχή δεχόμαστε περισσότερες σταγόνες στο πρόσωπο από ό,τι στην πλάτη.

Για να χαρείτε το φαινόμενο δεν χρειάζεται κανένας ιδιαίτερος εξοπλισμός. Ξαπλώστε σε μια βαθιά πολυθρόνα ή στην αμμουδιά και έχετε στραμμένο το βλέμμα σας στον ουρανό. Να έχετε υπόψη ότι οι Περσείδες δεν εμφανίζονται με ομαλό ρυθμό. Συνήθως «πέφτουν» δύο-τρεις απανωτά, και μετά ακολουθεί ένα μεγάλο διάστημα απραξίας. Κατά μέσον όρο θα πρέπει να παρατηρήσετε έναν Περσείδη το λεπτό. Και μια χρήσιμη πληροφορία για όσους θελήσουν να φωτογραφίσουν το φαινόμενο. Προτιμήστε μια «κλασική» φωτογραφική μηχανή με φιλμ, στρέψτε τον φακό προς τον ουρανό και αφήστε το διάφραγμα ανοιχτό για αρκετά λεπτά. Οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές δεν είναι κατάλληλες, επειδή εμφανίζουν παράσιτα με τη μορφή φωτεινών και σκοτεινών κόκκων, αν μείνει το διάφραγμά τους ανοιχτό περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα.


Ενόσω κοιτάζουμε προς τον ουρανό περιμένοντας την εμφάνιση κάποιου Περσείδη, είναι ευκαιρία να παρατηρήσουμε και μερικά άλλα ενδιαφέροντα ουράνια σώματα. Μετά τα μεσάνυχτα ο αστερισμός του Περσέα θα είναι αρκετά ψηλά, στον βορειοανατολικό ουρανό, και ακριβώς κάτω από αυτόν και δεξιά θα βρίσκεται ο ζωδιακός αστερισμός του Ταύρου. Εκεί μπορείτε να παρατηρήσετε το αστρικό σμήνος των Πλειάδων, ορατό σαν ένα μικρό κόσμημα με έξι γαλαζωπά πετράδια. Ακριβώς κάτω από τις Πλειάδες θα μπορέσετε να διακρίνετε τον Αρη, ένα κοκκινωπό «αστέρι» που διαφέρει από τα υπόλοιπα επειδή δεν τρεμοσβήνει. Ο Αρης βρίσκεται στη φάση προσέγγισης με τη Γη, και θα φθάσει στην πλησιέστερη απόσταση από τον πλανήτη μας τον προσεχή Δεκέμβριο.

Οι δοξασίες και οι πρώτες παρατηρήσεις

Τα συντρίμμια που αφήνουν πίσω τους οι κομήτες είναι τόσο περισσότερο απλωμένα κατά μήκος της τροχιάς του κομήτη από τον οποίον προέρχονται, όσο παλαιότερος είναι αυτός. Ο κομήτης Σουίφτ-Τατλ, το μητρικό σώμα των Περσειδών, περιφέρεται γύρω από τον Ηλιο για περισσότερο από ένα εκατομμύριο χρόνια, και γι' αυτό τα συντρίμμια του έχουν δημιουργήσει ένα ομογενές σύννεφο, σε σχήμα σαμπρέλας, γύρω από την τροχιά του. Το αποτέλεσμα είναι ότι το φαινόμενο της βροχής των Περσειδών επαναλαμβάνεται σχεδόν με την ίδια ένταση κάθε χρόνο, εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Αναδιφώντας παλαιά κείμενα, οι ιστορικοί της Αστρονομίας διαπίστωσαν ότι η εμφάνιση μετεωρικής βροχής γύρω στις 10 Αυγούστου κάθε χρόνο είχε αναγνωρισθεί από πολύ παλιά. Μερικοί αρχαιοαστρονόμοι πιστεύουν ότι ο Αρατος, ένας έλληνας ποιητής που έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ., αναφέρεται σε αυτό ακριβώς το φαινόμενο, όταν γράφει στο έργο του Φαινόμενα ότι «ο Περσέας περπατάει σηκώνοντας σκόνη με τα πόδια του». Ισως όμως να περιγράφει απλά τη θέση του Περσέα στον ουρανό, όπου η φαντασία των αρχαίων Ελλήνων τον ήθελε να πατάει πάνω στον Γαλαξία, τον οποίο ο ποιητής παρομοιάζει με ουράνια σκόνη.

Σε πολλές περιοχές της Γερμανίας υπάρχει η παράδοση ότι κάθε χρόνο, το βράδυ της 10ης Αυγούστου, εμφανίζονται στον ουρανό τα καυτά δάκρυα του Αγίου Λαυρέντιου με τη μορφή μετεώρων. Ο αρχιδιάκονος της Ρώμης Λαυρέντιος μαρτύρησε στις 10 Αυγούστου του 258, κατά τους διωγμούς του αυτοκράτορα Βαλεριανού, και από τότε τόσο η ανατολική όσο και η δυτική εκκλησία εορτάζουν τη μνήμη του αυτή την ημέρα. Οι Περσείδες εμφανίζονται για πολλές βραδιές του Αυγούστου, πριν και μετά το μέγιστό τους στις 12 Αυγούστου, οπότε στις 10 του μηνός υπάρχει εμφανής δραστηριότητα, στην οποία στηρίζεται και η παραπάνω παράδοση.


Αντίθετα από τη μακραίωνη λαϊκή παράδοση, οι σύγχρονοι αστρονόμοι ανακάλυψαν το φαινόμενο της μετεωρικής βροχής των Περσειδών μόλις το 1837. Στη συνέχεια το 1862 ανακαλύφθηκε ο κομήτης Σουίφτ-Τατλ και τη σύνδεση των Περσειδών με αυτόν τον κομήτη έκανε το 1867 ο ιταλός αστρονόμος Σκιαπαρέλι.

Η πορεία του κομήτη

Η τροχιά του κομήτη Σουίφτ-Τατλ παρουσιάζει ανωμαλίες, που κάνουν δύσκολη την πρόβλεψη της μελλοντικής θέσης του στον ουρανό. Τη χρονιά που ανακαλύφθηκε, το 1862, οι αστρονόμοι είχαν υπολογίσει ότι η περίοδος της κίνησής του ήταν 120 χρόνια. Ετσι θα έπρεπε να επανέλθει στη γειτονιά της Γης το 1982, όμως εμφανίστηκε με 10 χρόνια καθυστέρηση, μόλις το 1992.

Ο λόγος της «ανωμαλίας» αυτής είναι το γεγονός ότι η επιφάνεια του κομήτη εξαχνώνεται ασύμμετρα από τις ηλιακές ακτίνες, όταν αυτός προσεγγίζει τον Ηλιο, και το φαινόμενο αλλάζει την τροχιά του κομήτη με τον ίδιο τρόπο που θα την άλλαζε ένας πυραυλοκινητήρας προσδεδεμένος επάνω του. Επειδή η δύναμη που προκαλεί η εξάχνωση δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί ποσοτικά, υπάρχει αβεβαιότητα για την ακριβή ημερομηνία της επόμενης διέλευσής του από το περιήλιο της τροχιάς του, δηλαδή από την πλησιέστερη προς τον Ηλιο απόσταση, η οποία αναμένεται το καλοκαίρι του 2126.

Αν διέλθει στις 11 Ιουλίου, που θεωρείται η πιθανότερη ημερομηνία, τίποτε εντυπωσιακό δεν θα συμβεί. Αν όμως καθυστερήσει κατά 15 ημέρες, δεν μπορεί να αποκλεισθεί το γεγονός ο κομήτης να συγκρουσθεί με τη Γη στις 14 Αυγούστου, κατά τη φάση της απομάκρυνσής του από τον Ηλιο. Ευτυχώς οι πλέον πρόσφατες παρατηρήσεις δείχνουν ότι αυτή η πιθανότητα είναι πρακτικά μηδενική.

Άρθρο του καθηγητή κ. Χάρη Βάρβογλη
Ο κ. Χάρης Βάρβογλης είναι καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Πηγή: www.tovima.gr

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

To πρώτο βίντεο από τον Άρη έστειλε το «Curiosity»



Βίντεο από την προσεδάφιση του υπερσύγχρονου ρομποτικού οχήματος «Curiosity» στον Άρη έδωσε στη δημοσιότητα η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία.

Πρόκειται για ένα μικρής διάρκειας βίντεο, περίπου 300 φωτογραφιών, που τραβήχτηκαν από την κάμερα του ρομποτικού εξερευνητή τα τελευταία δευτερόλεπτα της καθόδου του στον «Κόκκινο Πλανήτη».

Το βίντεο είναι χαμηλής ανάλυσης, δεν έχει υποστεί κάποια επεξεργασία και για αυτόν τον λόγο δεν είναι ιδιαίτερα ευδιάκριτο το περιβάλλον του Άρη, ωστόσο, στελέχη της NASA αναφέρουν ότι τα επόμενα 24ωρα θα δώσουν στη δημοσιότητα όλο το βίντεο το οποίο, όπως υποστηρίζουν, είναι «υπέροχο».

Σύμφωνα με τους επιστήμονες της NASA, στο πλήρες βίντεο, που θα δοθεί προσεχώς στη δημοσιότητα, διακρίνεται και ο τελικός προορισμός του Curiosity, το όρος Sharp στο μέσο του κρατήρα Γκέηλ, όπου εντοπίστηκαν ιζήματα, που παραπέμπουν στην ύπαρξη παλαιότερα νερού.

Με τη βοήθεια των φωτογραφιών οι επιστήμονες θα προσδιορίσουν επακριβώς τη γεωγραφική θέση του «Curiosity» κοντά στον ισημερινό του πλανήτη και μέσα στον κρατήρα Γκέηλ, όπου εντοπίστηκαν ιζήματα που παραπέμπουν στην ύπαρξη παλαιότερα νερού.



Πηγή: www.protothema.gr

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Ανακλήθηκε από τον ΕΦΕΤ η Coca Cola Zero !!




Zero ασφάλεια φαίνεται να έχουν πλέον τα προίόντα της εταιρείας του Γιώργου Δαυίδ Coca Cola 3E. Κι αυτό διότι δύο μήνες μετά το κρούσμα ύπαρξης ουσίας που τοποθετείται στα ζιζανιοκτόνα και της τελικής ανάκλησης 850.000 μπουκαλιών που παρήχθησαν στο εργοστάσιο της Κρήτης και σήμερα στην ίδια μονάδα βρέθηκε ακατάλληλη φιάλη που προκάλεσε παρέμβαση εκ νέου του ΕΦΕΤ. Μια παρέμβαση που ενδέχεται να προκαλέσει μέχρι και το κλείσιμο της μονάδας που υποπίπτει στο ένα κρούσμα πίσω από το άλλο, αδιαφορώντας για την ασφάλεια των πολιτών.

Πιο συγκεκριμένα, ο Ε.Φ.Ε.Τ., και συγκεκριμένα η Περιφερειακή Διεύθυνση Δυτικής Ελλάδας, στα πλαίσια διερεύνησης καταγγελίας, διαπίστωσε σε κλειστό γυάλινο περιέκτη βάρους 250 ml ανθρακούχου αναψυκτικού «COCA COLA zero» την ύπαρξη ξένου σώματος υπόλευκου χρώματος και ταινιοειδούς σχήματος. Πρόκειται για ένα ολόκληρο αντικείμενο το οποίο προκαλεί εντύπωση για ποιο λόγο βρέθηκε μέσα στη φιάλη και που αποδεικνύει πως κάτι δεν πάει συνολικά καλά στη μονάδα της Κρήτης.

Ειδικότερα, το ανωτέρω αναψυκτικό έχει αριθμό παρτίδας 19F1336VT και φέρει ημερομηνία ελάχιστης διατηρησιμότητας 18/10/2012, παράγεται και συσκευάζεται στην Ελλάδα από την εταιρεία «COCA COLA ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΜΦΙΑΛΩΣΗΣ Α.Ε.» στην παραγωγική της μονάδα στο Ηράκλειο Κρήτης.

Ο ΕΦΕΤ απαίτησε άμεσα από την εταιρεία την προληπτική ανάκληση / απόσυρση της συγκεκριμένης παρτίδας από την αγορά, όμως ξεκάθαρα τίθεται το θέμα για το κατά πόσο θα πρέπει να κλείσει η μονάδα της Κρήτης ώστε να υπάρξει έλεγχος συνολικός από το Γενικό Χημείο του Κράτους. Κι αυτό διότι πλέον τα κρούσματα ακατάλληλων προϊόντων είναι συνεχή με αποτέλεσμα να υπάρχει σαφής κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Θα πρέπει να τονίσουμε πως το δείγμα στάλθηκε για σχετικές εργαστηριακές δοκιμές στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο όπου επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη ξένου σώματος, ταινιοειδούς σχήματος, διαστάσεων 2,5 x 0.5 cm!. Οι εργαστηριακοί έλεγχοι είναι σε εξέλιξη για την περαιτέρω ταυτοποίηση. Επίσης κλιμάκιο από την Περιφερειακή Διεύθυνση ΕΦΕΤ Κρήτης διενεργεί τους απαιτούμενους ελέγχους στη μονάδα παραγωγής της «COCA COLA ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΜΦΙΑΛΩΣΗΣ Α.Ε.». Καλούνται οι καταναλωτές, οι οποίοι έχουν προμηθευτεί το ανωτέρω προϊόν (φωτογραφίες κάτωθι) να μην το καταναλώσουν για προληπτικούς λόγους.

Πηγή: www.protothema.gr

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Το πράσινο χωριό του Βελγίου μοντέλο για την Ευρώπη

Το Mesnil-Eglise είναι ένα πολύ μικρό χωριό που βρίσκεται στην καρδιά των Βελγικών Αρδενών. Αν και τόσο μικρό, οι κάτοικοί του με τις εναλλακτικές οικολογικές ιδέες, κατάφεραν να το κάνουν ευρύτερα γνωστό, χάρη σε ένα πολύ πρωτότυπο σχέδιο: τον ανεμόμυλο των παιδιών.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα δράσης των κατοίκων, που χρηματοδοτεί η Ε.Ε και στηρίζεται στην αιολική ενέργεια. Δημιουργήθηκε μια ανεμογεννήτρια που τροφοδοτεί την περιοχή του χωριού Mesnil- Eglise με πράσινη οικολογική ενέργεια.

Το ιδιαίτερο του προγράμματος είναι ότι η κατασκευάστρια εταιρεία που δημιουργήθηκε μοίρασε τις μετοχές στα παιδιά του χωριού. Έτσι, τα παιδιά είναι συνέταιροι στο πρόγραμμα. Τα μικρά ονόματα των παιδιών μάλιστα κέρδισαν την «αθανασία» καθώς έχουν γραφτεί στην βάση της ανεμογεννήτριας.

Ο εμπνευστής του προγράμματος είναι ο Μπερναρ Ντελβίλ ένας δραστήριος υπερασπιστής της πράσινης ενέργειας ο οποίος προσπαθεί να προωθήσει την ιδέα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα πρότεινε την εφαρμογή του Προγράμματος και στη Ρόδο αλλά υπήρξε όπως λέει δισταγμός «ίσως γιατί δεν το κατάλαβαν» όπως μας είπε οι πολίτες. Αντιθέτως το ίδιο Πρόγραμμα εφαρμόζεται στην Πολωνία.

Είναι αξιοσημείωτο ότι κοντά στο χωριό βρίσκεται ένα πυρηνικό εργοστάσιο της Γερμανίας δείχνοντας έτσι την αντίθεση σε επίπεδο περιβάλλοντος.

Οι κάτοικοι του χωριού είναι αγρότες νέας γενιάς που ήρθαν να εγκατασταθούν εδώ για να ζήσουν μέσα στην φύση με εναλλακτικό τρόπο. Η Μπάρμπαρα Μορώ και ο Μπενουά Κρετέρ είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις. Διέθεσαν μόλις 83000 ευρώ για να φτιάξουν το σπίτι τους.

«Χρησιμοποιήσαμε, λέει στο ΑΜΠΕ, απλά υλικά όπως άχυρο και τούβλα για να χτίσουμε σε σύντομο χρόνο το σπίτι μας. Από άποψη ηχομόνωσης είναι εύκολο τοποθετήσαμε ανακυκλωμένο χαρτί κάτω από την στέγη. Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα; Η κατασκευή δεν κοστίζει ακριβά σε ενέργεια, ακόμη κι αν κατεδαφιστεί σε 100 χρόνια. Επίσης είναι εύκολο να κατασκευαστεί. Με στοίβες από άχυρο, χτίζεται από την οικογένεια, από παιδιά, γυναίκες, άντρες.»

Πηγή: http://www.thebest.gr

Tα αγγεία της Αττικής με ιδιότητες νανοϋλικού μελετώνται από τη... NASA!


Το χώμα που έγινε χρυσάφι 

Υπάρχει τίποτε πιο ταπεινό από το χώμα; Και όμως, ακόμη και τα πιο ταπεινά πράγματα, αν κάποιος τα αξιοποιήσει σωστά, μπορούν να γίνουν όχι μόνο πολύτιμα αλλά και προσοδοφόρα. Παρ' ότι ο Πλάτων θεωρούσε τον πηλό κάτι εντελώς κοινό και τετριμμένο - «των φαύλων και προχείρων» -, οι ίδιοι οι σύγχρονοί του τον διέψευσαν. Οι αρχαίοι κεραμείς της Αθήνας πήραν το κοινό χώμα της Αττικής στα χέρια τους και το μετέτρεψαν σε πραγματικό χρυσάφι αφού τα αγγεία τους μονοπώλησαν τις διεθνείς αγορές της εποχής τους. Το μετέτρεψαν επίσης σε ένα σπάνιο υλικό. Το περίφημο μελανό υάλωμα των αττικών αγγείων, αυτό που πολλοί προσπάθησαν αλλά κανένας δεν κατόρθωσε να μιμηθεί, είναι στην ουσία ένα νανοϋλικό με ιδιαίτερες χημικές και μηχανικές ιδιότητες. Τέτοιες ώστε πρόσφατα προσείλκυσε το ενδιαφέρον της NASA η οποία αναζητεί στη σύστασή του μυστικά για να βελτιώσει τη μόνωση των διαστημοπλοίων της.

Το μελανό υάλωμα «γυάλισε» στη NASA
Η NASA ενδιαφέρεται κυρίως για το περίφημο μελανό υάλωμα των αγγείων, αναζητώντας σε αυτό μυστικά που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να βελτιώσει την ανθεκτικότητα των κεραμικών που χρησιμοποιεί για τη μόνωση των διαστημοπλοίων της. Εδώ όμως μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι η αντίστοιχη έρευνα από έλληνες επιστήμονες βρίσκεται… έτη φωτός μπροστά. Οχι μόνο γιατί έχει ξεκινήσει δεκαετίες νωρίτερα έχοντας στη διάθεσή της απολύτως πιστοποιημένα δείγματα από τις αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων, αλλά, επιπλέον, επειδή από τη θεωρία του εργαστηρίου έχει περάσει στην πράξη. Για να κάνουν καλύτερες συγκρίσεις και να γνωρίσουν τη δουλειά «από μέσα», οι ερευνητές φτιάχνουν μάλιστα οι ίδιοι τεχνολογικά πιστά αντίγραφα αρχαίων κεραμικών τόσο κοντινά στα αρχικά ώστε να χρειάζονται ειδική σήμανση με ιχνοστοιχεία προκειμένου να αποφευχθεί η παράνομη πώλησή τους ως αυθεντικών. (http://www.tovima.gr/science/article/?aid=311401&wordsinarticle=%CE%91%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B7)
Τι ήταν αυτό που έκανε τα αττικά αγγεία τόσο ιδιαίτερα και τόσο δύσκολα στην απομίμησή τους ακόμη και από τους σύγχρονούς τους επίδοξους αντιγραφείς, που γνώριζαν την κεραμική τέχνη εκείνης της εποχής πολύ καλύτερα από εμάς; Το μυστικό, όπως έχουν ανακαλύψει σήμερα οι ειδικοί, βρίσκεται στην άργιλο. Η αττική γη πρόσφερε στους κεραμείς της τις κατάλληλες πρώτες ύλες ώστε να επιτύχουν όχι μόνο ένα υάλωμα με μοναδικό χρώμα και αντοχή, αλλά και ένα «σώμα» εξαιρετικής ποιότητας. Και φυσικά αυτοί εκμεταλλεύθηκαν επάξια το δώρο βάζοντας όλη την τέχνη και τη δημιουργικότητά τους. 
Νανοϋλικό δοκιμασμένο για χιλιετίες

Οι Αθηναίοι προτιμούσαν συχνά τα σκεύη τους - όπως αυτή η μελαμβαφής λεκανίδα με πώμα - να είναι λιτά, χωρίς άλλη διακόσμηση πέρα από το στιλπνό μελανό υάλωμά τους.

Αυτό είναι όμως μόνο ένα από τα πολλά μυστικά που τα αττικά αγγεία κρατούσαν επί χιλιετίες καλά κρυμμένο. Αν και αποτέλεσαν αντικείμενο εξέτασης, κυρίως από ξένους μελετητές, εδώ και αιώνες, η σύστασή τους άρχισε να αποκρυπτογραφείται μόλις από τη δεκαετία του 1990 και μετά, από επιστήμονες του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, χάρη στην ανάπτυξη των σύγχρονων μικροαναλυτικών τεχνικών. Η πρώτη και η πιο αναπάντεχη ίσως για όσους δεν ασχολούνται με τις θετικές επιστήμες διαπίστωση ήταν ότι, αν και αρχαία, η βαφή τους ανήκει στα υλικά της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας, σε αυτά που σήμερα ονομάζουμε νανοϋλικά.
«Αν περιγράψουμε το αττικό υάλωμα με μοντέρνους όρους θα λέγαμε ότι είναι ένα νανοϋλικό» λέει μιλώντας στο «Βήμα» η Ελένη Αλούπη, η οποία ασχολήθηκε με τη μελέτη της σύστασης των αττικών αγγείων κατά τη διάρκεια της διατριβής της στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος και σήμερα έχει ιδρύσει τη «Θέτις Authentics» (http://www.thetis.gr/), εταιρεία ασχολούμενη με τη μελέτη και την πιστοποίηση της αυθεντικότητας αρχαίων αντικειμένων, καθώς και το Εργαστήριο «Θέτις» για την παραγωγή τεχνολογικά αυθεντικών αντιγράφων αρχαίων κεραμικών σαν αυτά που βλέπουμε στους σταθμούς του μετρό και στα πωλητήρια αρκετών μουσείων. «Πρόκειται για ένα αλκαλο-αργιλοπυριτικό γυαλί το οποίο χρωματίζεται από νανοκρυστάλλους μαγνητίτη» εξηγεί. Σε τι διαφέρει από τα κοινά γυαλιά; «Εχει υψηλό ποσοστό οξειδίου του αργιλίου, το οποίο συμμετέχει στη διαμόρφωση του γυαλιού εξίσου με το οξείδιο του πυριτίου, γεγονός το οποίο του προσδίδει πολύ μεγάλη ανθεκτικότητα στη διάβρωση και ιδιαίτερη μηχανική αντοχή».
Οι νανοκρύσταλλοι του μαγνητίτη είναι αυτοί που δίνουν στο αττικό μελανό υάλωμα το μοναδικό «μαύρο-μπλε» χρώμα του. «Το μελανό χρώμα είναι αποτέλεσμα της διασποράς των μαύρων νανοκρυστάλλων μέσα στο διάφανο αλκαλο-αργιλοπυριτικό γυαλί που παίρνει μια μπλε απόχρωση από ίχνη δισθενούς σιδήρου» διευκρινίζει η χημικός. Ο σχηματισμός των νανοκρυστάλλων μαγνητίτη είναι αποτέλεσμα τόσο της σύστασης της πρώτης ύλης - δηλαδή της αργίλου - που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της βαφής των αγγείων όσο και μιας σχολαστικής διαδικασίας όπτησης σε συγκεκριμένες θερμοκρασίες.
Αργιλόχρωμα αυστηρών προδιαγραφών
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η βαφή των αττικών αγγείων είναι ουσιαστικά ένα αργιλόχρωμα -παρασκευάζεται δηλαδή από άργιλο. Οχι όμως από οποιαδήποτε άργιλο, όπως έχουν ανακαλύψει οι επιστήμονες. Οι κεραμείς της αρχαίας Αθήνας επέλεγαν με μεγάλη προσοχή την πρώτη ύλη τους ανάλογα με το αποτέλεσμα που ήθελαν να επιτύχουν - πράγμα που σημαίνει ότι γνώριζαν πολύ καλά τις ιδιότητές της - και αυτό φαίνεται ακόμη και από το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν διαφορετική άργιλο για τη βαφή και διαφορετική για το σώμα των αγγείων τους.
Για να δώσει η βαφή το επιθυμητό άψογο μελανό υάλωμα, η πρώτη ύλη της έπρεπε να είναι μια άργιλος πλούσια σε αργιλικά ορυκτά, σίδηρο και κάλιο και φτωχή σε οξείδια του ασβεστίου (έτσι μόνο μπορούσε να παραγάγει τις αντιδράσεις που οδηγούν στον σχηματισμό του μαγνητίτη). Παράλληλα έπρεπε όταν αναμειγνυόταν με νερό να σχηματίζει ένα κολλοειδές αιώρημα (ένα αιώρημα με κόκκους μικρότερους των 0,3 μικρών που θεωρητικά μένει εν αιωρήσει επ' άπειρον). Το αιώρημα αυτό όταν συμπυκνωνόταν έδινε μια υπέρλεπτη «αργιλική βαφή» (έναν «μπαντανά», όπως το λένε παραδοσιακά κεραμείς και αγγειοπλάστες) με την οποία διακοσμούνταν τα αγγεία που είχαν πλαστεί στον τροχό και στη συνέχεια ψήνονταν με μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία και σε πολύ συγκεκριμένες θερμοκρασίες.

Τριπλό ψήσιμο σε διαφορετικές θερμοκρασίες
Η διαδικασία της όπτησης περιλάμβανε τρία στάδια: οξείδωσης, αναγωγής και πάλι οξείδωσης, όπως θα σας πουν οι ειδικοί. Στο πρώτο στάδιο της οξείδωσης ανέβαζαν τη θερμοκρασία του φούρνου με την παροχή οξυγόνου: ο θάλαμος όπου ψήνονταν τα αγγεία επικοινωνούσε με το κάτω μέρος, όπου καίγονταν τα ξύλα, ενώ ένα άνοιγμα από επάνω άφηνε να φύγουν τα αέρια που παράγονταν από την καύση. Οταν έφθαναν στην επιθυμητή θερμοκρασία και η βαφή άρχιζε να υαλοποιείται, σφράγιζαν τον κλίβανο διακόπτοντας την παροχή οξυγόνου και μειώνοντας με τον τρόπο αυτόν τη θερμοκρασία.
Σε αυτό το στάδιο, της αναγωγής, σχηματίζονται οι νανοκρύσταλλοι του μαγνητίτη και παράγεται το μαύρο χρώμα. Η τελική φάση της οξείδωσης, όπου ανέβαινε και πάλι η θερμοκρασία, ήταν απαραίτητη για να επιτευχθεί η χρωματική αντίθεση του μελανού πάνω στο ερυθρό υπόβαθρο. «Στο στάδιο της οξείδωσης έχουμε το οξείδιο του τρισθενούς σιδήρου, τον αιματίτη, που είναι κόκκινο. Στο στάδιο της αναγωγής δημιουργείται ένας σπινέλιος, ο μαγνητίτης, που έχει θέσεις δισθενούς και τρισθενούς σιδήρου και είναι μαύρος, ενώ παράλληλα το στρώμα της βαφής υαλοποιείται» εξηγεί η κυρία Αλούπη. «Στο τελευταίο στάδιο της επανοξείδωσης χρειάζεται προσοχή ώστε να μην ανέβει πολύ η θερμοκρασία γιατί το υάλωμα θα ξανακοκκινίσει».

Μάτι-θερμόμετρο!
Το εύρος θερμοκρασιών για το οποίο μιλάμε είναι πολύ μικρό. «Η καλύτερη ποιότητα αυτού του υλικού επιτυγχάνεται σε θερμοκρασίες από 880 ως 950 βαθμούς» τονίζει η ερευνήτρια. Πώς μπορούσαν στην αρχαιότητα, χωρίς θερμόμετρα και θερμοστάτες, να υπολογίσουν τη θερμοκρασία του φούρνου με τόση ακρίβεια; Με το μάτι, μας απαντά η ειδικός, και αυτός ήταν ένας λόγος για τον οποίο η δουλειά του «ψήστη» σε ένα εργαστήριο κεραμικής ήταν πολύ σημαντική: «Αν μιλήσετε με παραδοσιακούς κεραμίστες, που έψηναν σε φούρνο με ξύλα, ξέρουν πολύ καλά τις κατάλληλες θερμοκρασίες από τη λεγόμενη ακτινοβολία μέλανος σώματος - την ακτινοβολία που εκπέμπει ένα σώμα όταν πυρακτώνεται. Ο έμπειρος κεραμέας από το χρώμα του φούρνου καταλαβαίνει ποια είναι η κατάλληλη θερμοκρασία. Στους 720 με 730 βαθμούς ο φούρνος γίνεται πορτοκαλί, στους 800 αρχίζει και κοκκινίζει και μετά αρχίζει να ασπρίζει. Στους 950 βαθμούς ο φούρνος λάμπει εσωτερικά. Στους 1.000 είναι κατάλευκος».
Ολα αυτά υποδηλώνουν ότι οι αρχαίοι κεραμείς της Αττικής δεν διέθεταν μόνο ταλέντο αλλά και ένα πολύ υψηλό επίπεδο τεχνολογίας. «Και ένα τέτοιο υψηλό επίπεδο δείχνει συνειδητότητα και στην επιλογή των υλικών τους και αυτό δεν φαίνεται μόνο στη βαφή αλλά και στα υλικά που χρησιμοποιούσαν για το σώμα. Είναι τυποποιημένα και για τον λόγο αυτό θα πρέπει ίσως να σκεφτόμαστε μια κεντρική διάθεση» υπογραμμίζει η κυρία Αλούπη.

Αρχαίο πυρέξ υψηλής τεχνολογίας
Η εξαιρετική ποιότητα των αττικών αγγείων, όπως και τα άλλα σπουδαία δείγματα κεραμικής που προηγήθηκαν, οφείλεται για τον Βασίλη Κυλίκογλου, ερευνητή Α' στο Ινστιτούτο Επιστήμης Υλικών του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, σε μια μακρά παράδοση που μεταδιδόταν επί χιλιετίες και βελτιωνόταν από γενιά σε γενιά. Στο εργαστήριό του ο ερευνητής μελετά τα αρχαία κεραμικά από την άποψη των θερμικών και μηχανικών ιδιοτήτων τους. Στόχος, μεταξύ άλλων, η ανάπτυξη νέων δομικών υλικών. «Εξετάζουμε τις διάφορες συνταγές που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για να κατασκευάσουν κεραμικά ανάλογα με τη χρήση στην οποία θα τα υπέβαλλαν» λέει. «Οι κυριότερες χρήσεις έντονης καταπόνησης ενός κεραμικού είναι είτε όταν χρησιμοποιείται ως μεταφορικό αγγείο, όπως είναι οι αμφορείς, είτε σε διαδικασίες που έχουν να κάνουν με τη φωτιά - δηλαδή μεταλλουργία, όπτηση και προετοιμασία φαγητού».
Οι αρχαίοι κεραμείς χρησιμοποιούσαν διαφορετικές αργίλους ανάλογα με τη χρήση για την οποία προοριζόταν το αγγείο και τις εμπλούτιζαν καταλλήλως. «Εβαζαν μέσα στον πηλό εγκλείσματα σε ποσότητα και μέγεθος που καθιστούσαν τα κεραμικά κατάλληλα για τη χρήση που ήθελαν». Για να επιτύχουν αμφορείς που ήταν ανθεκτικοί στις προσκρούσεις και δεν έσπαζαν εύκολα κατά τη μεταφορά των προϊόντων, π.χ. με τα πλοία, χρησιμοποιούσαν άμμο. «Ετσι» λέει ο κ. Κυλίκογλου «αυξάνεται η ανθεκτικότητα, ακόμη και αν χτυπηθούν μπορεί να δημιουργηθεί μια μικρή ρωγμή, αλλά αυτή η ρωγμή δεν θα διαδοθεί, όπως στο γυαλί». Η αντοχή στη φωτιά, σε κεραμικά που θα χρησιμοποιούνταν για τη μαγειρική ή για τη χύτευση μετάλλων, απαιτούσε πιο «μελετημένη» τεχνική.
Κατ' αρχήν, ανάλογα με το αν ήθελαν το κεραμικό να «ανεβάζει» τη θερμοκρασία γρήγορα ή να την «κρατάει» (και να σιγοψήνει, ας πούμε, αν ήταν μια χύτρα), χρησιμοποιούσαν άργιλο που περιείχε ασβέστιο. Για να δώσουν μεγαλύτερη πυραντοχή πρόσθεταν στον πηλό εγκλείσματα από χαλαζία, αστρίους ή φυλλίτες. «Τα τελευταία εγκλείσματα ήταν πεπλατυσμένα» διευκρινίζει ο ειδικός. «Αυτά τα πεπλατυσμένα σαν φύλλα εγκλείσματα αν τα πλάσει ο κεραμέας προσανατολίζονται παράλληλα με τα τοιχώματα και έτσι δρουν ως θερμομόνωση. Επαιρνε λίγο παραπάνω η χύτρα να ζεσταθεί, όμως διατηρούσε τη θερμοκρασία της για πάρα πολύ χρόνο».
Στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος οι διαπιστώσεις αυτές δεν περιορίζονται απλώς σε μια καλή γνώση του παρελθόντος, αλλά «περνούν» και στο μέλλον, αφού χρησιμοποιούνται ως βάση για την ανάπτυξη νέων υλικών «Μια εφαρμογή, έχουμε και ένα πρόγραμμα γι' αυτό, είναι ότι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κονιάματα» εξηγεί ο κ. Κυλίκογλου. «Εγκλείουμε μέσα θραύσματα κεραμικών τα οποία όμως δεν είναι τυχαία, δεν παίρνουμε δηλαδή οποιοδήποτε κεραμικό - αν πάρει κάποιος π.χ. τούβλα και τα σπάσει δεν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Γνωρίζοντας από την αρχαία τεχνολογία σε ποια θερμοκρασία το κεραμικό έχει τις καλύτερες ιδιότητες, προσδίδουμε στα κονιάματα αυτά καλύτερες αντοχές κατά το πήξιμο, γιατί δημιουργούνται υδραυλικές φάσεις ανάμεσα στο κεραμικό και στον ασβέστη, αλλά και καλύτερες θερμομονωτικές ιδιότητες».

Από τον Wedgwood στο Calgon
Ο μεγάλος άγγλος κεραμέας Τζοσάια Γουέτζγουντ - ιδρυτής του γνωστού οίκου πορσελάνης - ήταν από τους πρώτους που μελέτησαν και προσπάθησαν να αναπαραγάγουν τα αττικά αγγεία. Παρά τις ενδελεχείς προσπάθειές του ο Γουέτζγουντ τελικά δεν το πέτυχε. Αντ' αυτού παρήγαγε τους λεγόμενους «black basalts», σήμερα αγγεία συλλεκτικά και πανάκριβα που αποτελούν σήμα κατατεθέν του οίκου Wedgwood.
Ο αμερικανός χημικός Τζόζεφ Νομπλ από την πλευρά του πρότεινε στη δεκαετία του 1960 μια συνταγή παραγωγής μαύρου υαλώματος με… Calgon, η οποία κυριάρχησε επί τρεις και πλέον δεκαετίες, ιδιαίτερα στον αγγλόφωνο κόσμο. Κατά καιρούς διάφοροι - κυρίως αρχαιολόγοι και κεραμείς - έχουν υποστηρίξει ότι για να φτιάξουν τη βαφή τους οι αθηναίοι κεραμείς πρόσθεταν διάφορα «εξωτικά» υλικά - από στάχτη φυτών και τριμμένα κόκαλα ως ούρα ή αίμα ζώων. Η κυρία Αλούπη απορρίπτει όλες αυτές τις συνταγές, αφού τις δοκίμασε σχολαστικά κατά τη διάρκεια της διατριβής της στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος περίπου πριν από 20 χρόνια. Οι περισσότερες - όπως του Νομπλ - δεν δίνουν αποτέλεσμα όμοιας σύστασης με το πρωτότυπο ενώ όσες επιτυγχάνουν κάτι σχετικά κοντινό απαιτούν καλά ελεγμένες εργαστηριακές συνθήκες. «Μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι δίπλα σε κάθε αρχαίο εργαστήριο κεραμικής υπήρχε και ένα μικρό χημείο» λέει. Η μόνη τεχνική που ως τώρα φαίνεται να επιτυγχάνει πανομοιότυπο αποτέλεσμα ως προς τη σύσταση και την ποιότητα είναι η χρήση βαφής απλώς και μόνο με νερό και άργιλο σωστά επιλεγμένη από συγκεκριμένα σημεία της Αττικής. «Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξηγήσουμε γιατί το υλικό έχει πάντα σταθερή χημική σύσταση» τονίζει η ερευνήτρια. «Η σταθερή σύσταση του τελικού προϊόντoς ισοδυναμεί με σταθερή χρήση πρώτων υλών και σχολαστική και ακριβή διαδικασία επεξεργασίας τους. Και ποιος μπορεί να το κάνει αυτό καλύτερα από την ίδια τη φύση;»
  
Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.tovima.gr

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Φυσικοί τρόποι αντιμετώπισης των εντόμων του Καλοκαιριού




Μύγες, κουνούπια, κατσαρίδες, είναι κάποια μόνο από τα έντομα του καλοκαιριού, που εκτός από ενοχλητικά, μπορούν να αποβούν και επικίνδυνα για την υγεία μας, λόγω των μεταδοτικών ασθενειών που «κουβαλούν».

Στο εμπόριο βρίσκει κανείς πλήθος εντομοκτόνων και άλλων σκευασμάτων που συντελούν στην εξόντωση τους. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που εξολοθρεύουν μεν τα έντομα, αλλά αποβαίνουν επικίνδυνα για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Ο γεωπόνος Βασίλης Αναγνώστου, εξηγεί ότι υπάρχουν φυσικοί τρόποι αντιμετώπισης των εντόμων, όμοιας αποτελεσματικότητας με τα χημικά εντομοκτόνα, χωρίς επιβλαβείς παρενέργειες για την υγεία μας και το οικοσύστημα.

Τα θηλυκά κουνούπια, χρειάζονται αίμα για την ωρίμανση των αυγών τους και αυτά είναι που μας τσιμπούν. Προτιμούν τα θερμόαιμα ζώα, όπως τον άνθρωπο, γιατί προσελκύονται από τη σωματική θερμότητα και το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέεται από την αναπνοή. Άλλοι παράγοντες που ‘τραβούν’ τα κουνούπια είναι η κίνηση, η υγρασία και το φως. Τα συχνά ντους απομακρύνουν τον ιδρώτα από το σώμα και προστατεύουν τους ανθρώπους από τα κουνούπια. ‘Μαγνήτης’ για τα κουνούπια είναι και η κούραση με το λαχάνιασμα, καθώς αυξάνονται οι τιμές διοξειδίου του άνθρακα που εκλύονται.

Οι ανεμιστήρες συμβάλουν αρκετά στο να διαλύεται η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα κι έτσι τα απωθούν, μιας και τα κουνούπια εντοπίζουν από τα 20 μέτρα το αγαπητό τους διοξείδιο, ενώ ταυτόχρονα η χρήση των ανεμιστήρων χαρίζουν δροσιά, μειώνοντας τη θερμοκρασία του σώματός.

Τα κουνούπια αφήνουν τα αυγά τους σε στάσιμα ύδατα, γι’ αυτό και πρέπει κανείς να μην αφήνει νερά από το πότισμα ή τη βροχή να λιμνάζουν, καθώς και να αλλάζει κάθε δεύτερη μέρα το νερό των κατοικίδιων.

Αρώματα, σπρέι, κρέμες και συναφή καλλυντικά ελκύουν τα κουνούπια, όπως και τα σκούρα και τα εμπριμέ ρούχα, γι’ αυτό θα πρέπει να προτιμούνται τα λευκά. Τα γλυκά, επίσης, προσελκύουν τα κουνούπια, ενώ το σκόρδο τα διώχνει. Επίσης πρέπει να αποφεύγονται τροφές με κάλιο, όπως μπανάνες, γιατί το γαλακτικό οξύ που περιέχουν έλκει τα κουνούπια.

Τα κουνούπια φεύγουν επίσης αν υπάρχουν κοντά σε πόρτες και παράθυρα φυτά όπως σκόρδο, κρεμμύδια, μαϊντανός, φασκόμηλο, δάφνη, κανέλα, αρμπαρόριζα (ή αλλιώς σιτρονέλλα), γεράνι, κατιφέ, βασιλικό, δεντρολίβανο, γαρίφαλα, μέντα, δυόσμο, μελισσόχορτο, θυμάρι, καλέντουλα και νυχτολούλουδο, αφού το άρωμά τους λειτουργεί αποτρεπτικά ως εντομοαπωθητικό. ‘Ομπρέλα’ προστασίας παρέχουν επίσης οι ευκάλυπτοι και οι φλαμουριές. 
Άλλοι τρόποι απώθησης των εντόμων είναι οι λάμπες με κίτρινο χρώμα που προσελκύουν λιγότερο τα κουνούπια από αυτές με άσπρο φωτισμό, επίσης το κάψιμο δεντρολίβανου είναι πιο αποτελεσματικό και υγιεινό από το ‘φιδάκι’.

Ο κ.Αναγνώστου αναφέρει εύκολα και οικολογικά σκευάσματα που μπορεί κανείς να φτιάξει στην κουζίνα του σπιτιού του.

«Τρίψτε βασιλικό και αναμείξτε τον με ξύδι σε ένα μπολ. Αφήστε το δίπλα σας ή κάντε επάλειψη στο δέρμα σας. Μπορούμε να φτιάξουμε λοσιόν προσθέτοντας ένα φλιτζάνι καυτό νερό σε ένα μπολ στο οποίο έχουμε ρίξει μισό φλιτζάνι ψιλοκομμένο δενδρολίβανο και το αφήνουμε μία ώρα για να ‘δέσει’. Στη συνέχεια το βάζουμε σε έναν ψεκαστήρα. Το αποθηκεύουμε στο ψυγείο και το χρησιμοποιούμε όποτε το χρειαζόμαστε».

Ένα ακόμα σπρέι που προτείνει ο κ.Αναγνώστου είναι: 100 γραμμάρια νερό, 4 έως 6 σταγόνες αιθέρια έλαια ευκαλύπτου, λεβάντας και σιτρονέλλας.

Για την ανακούφιση από τα τσιμπήματα των κουνουπιών, μπορεί κανείς να τρίψει λίγη μαντζουράνα πάνω στο τσίμπημα ή βάλει σόδα.

Οι κατσαρίδες μπορούν να ζήσουν για μήνες χωρίς τροφή, χρειάζονται καθημερινά όμως νερό και προτιμούν μέρη με υγρασία. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μένουν νερά στο νεροχύτη της κουζίνας και στο μπάνιο. Επίσης δεν πρέπει να μένουν υπολείμματα φαγητών εκτεθειμένα. Οι κατσαρίδες εμφανίζονται σε χώρους που έχουν ήδη ρυπανθεί με περιττώματα από άλλες κατσαρίδες, γι’ αυτό τα σκοτεινά μέρη, που προτιμούν οι κατσαρίδες, πρέπει να καθαρίζονται σχολαστικά.

Ο κ.Αναγνώστου επισημαίνει πως «ο συνδυασμός άχνη ζάχαρη και μαγειρική σόδα αποβαίνει θανατηφόρος για τις κατσαρίδες. Ανακατέψτε ίση ποσότητα των δυο υλικών και αφήστε το μείγμα σε ένα ρηχό πιάτο».

Ο βόρακας ή βορικό οξύ, ένα 100% φυσικό υλικό που μπορεί κανείς να το προμηθευτεί στα φαρμακεία δρα αποτελεσματικά τόσο για τις κατσαρίδες, όσο και για τα μυρμήγκια. Μπορεί κανείς να δημιουργήσει ένα εντομοκτόνο ανακατεύοντας ζάχαρη με νερό και βόρακα ή μπορεί να λιώσει πατάτες με βόρακα, από το μείγμα να φτιάξει μπαλάκια που θα τοποθετηθούν κάτω από νεροχύτες, πίσω από το ψυγείο, την κουζίνα, το πλυντήριο και τα οποία διαρκούν περίπου έξι μήνες. Αν στο σπίτι υπάρχουν ζώα τότε θα πρέπει να αποφευχθεί ο βόρακας, γιατί μπορεί να είναι φυσικό προϊόν παραμένει όμως δηλητήριο.

Άλλος ένας τρόπος για να απαλλαγεί κανείς από τις κατσαρίδες είναι ο ψεκασμός με σαπουνόνερο ή φωτιστικό οινόπνευμα. Είτε άμεσα, είτε αργότερα θα εξουδετερωθούν, όταν οι ουσίες θα επιδράσουν.

Τα φύλλα δάφνης, οι φέτες αγγουριού, το σκόρδο, η ναφθαλίνη δρουν επίσης εντομοαπωθητικά, γιατί οι κατσαρίδες απεχθάνονται τη μυρωδιά τους.

Ο κ.Αναγνώστου προσθέτει, πως μία φυσική απωθητική ουσία για τις κατσαρίδες είναι η νεπέτα ή γατόχορτο, φυτό συγγενές με τη μέντα. Το ενεργό συστατικό νεπεταλακτόνη που περιέχει, είναι μη τοξική για τους ανθρώπους και τα κατοικίδια ζώα.

Για τις μύγες, δυστυχώς, δεν υπάρχουν συνταγές εξουδετέρωσης, ούτε με φυσικά, ούτε με χημικά σκευάσματα. Μία μυγοσκοτώστρα, όμως, είναι απαραίτητη. Στο εμπόριο κυκλοφορούν τα γνωστά από παλιά «βαρελάκια, μία κατασκευή με κολλώδη ουσία σε μία λωρίδα, για να εγκλωβίζονται πάνω οι μύγες. Ως απωθητικό για τις μύγες λειτουργεί ο ελληνικός καφές, καθώς σιγοκαίει, ο καπνός του διώχνει τις μύγες, και όχι μόνο, αφού η μυρωδιά του είναι απωθητική για τις μέλισσες και τα κουνούπια. Επίσης ένα ματσάκι φασκόμηλο κρεμασμένο στα παράθυρα και τις πόρτες θα διώξει τις μύγες αλλά και τα άλλα έντομα.

Τέλος, στην αγορά κυκλοφορούν αρκετές ηλεκτρονικές συσκευές που βγάζουν υπερήχους και απομακρύνουν εκτός από μύγες, κατσαρίδες, ψύλλους, σκόρους και ποντίκια.

Πηγή: www.health.in.gr


Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Γιατί οι ντομάτες του σουπερμάρκετ είναι άνοστες;



Οι «εμφανίσιμες» ποικιλίες που προτιμούν οι παραγωγοί φέρουν μετάλλαξη σε γονίδιο-κλειδί για τη γεύση
Ουάσινγκτον
Το παράπονο ότι οι σημερινές ντομάτες δεν είναι όπως παλιά και ότι οι περισσότερες έχουν γεύση «άχυρου» είναι κάτι που ακούγεται συχνά. Μια τέτοια διαπίστωση δεν θα μπορούσε φυσικά να αφήσει ασυγκίνητη την επιστήμη.
Αμερικανοί ερευνητές έψαξαν και βρήκαν την άκρη: ο ένοχος είναι η προσπάθεια των καλλιεργητών να παρουσιάσουν ελκυστικούς καρπούς στα ράφια των σουπερμάρκετ: οι «εμφανίσιμες» ποικιλίες που προτιμούν να καλλιεργούν φέρουν μετάλλαξη σε ένα βασικό γονίδιο που δίνει στη ντομάτα τη γλυκιά της γεύση.
Αναζητώντας το άψογο κόκκινο

Για να είναι μια ντομάτα ελκυστική για τον καταναλωτή πρέπει να φαίνεται ζουμερή και κατακόκκινη. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε όλες τις ποικιλίες του δημοφιλούς ζαρζαβατικού. Αντιθέτως, στις περισσότερες από αυτές το αρχικό ανοιχτοπράσινο χρώμα μετατρέπεται καθώς ωριμάζουν σε κόκκινο κατά τόπους, δημιουργώντας αντιαισθητικά «μπαλώματα».
Αυτό έκανε τους παραγωγούς πιο προσεκτικούς στην επιλογή των καλλιεργειών τους. Εδώ και 70 περίπου χρόνια οι περισσότεροι από άρχισαν να προτιμούν να καλλιεργούν ποικιλίες που έχουν από την αρχή ομοιόμορφο πράσινο χρώμα, καθώς αυτές έχουν την τάση, ωριμάζοντας, να κοκκινίζουν εξίσου ομοιόμορφα – και άρα να φαίνονται πιο λαχταριστές στο ράφι του σουπερμάρκετ.
Εδώ όμως ακριβώς βρίσκεται το «φάουλ», αφού οι ποικιλίες αυτές τείνουν επίσης – όπως αποδεικνύεται πλέον και επιστημονικά – να είναι λιγότερο νόστιμες. Η αιτία αποκαλύπτεται από μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science».
Το «γλυκό» γονίδιο
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις με επικεφαλής την Αν Πάουελ αποφάσισαν να ελέγξουν το γονιδιακό υπόβαθρο της διαδικασίας ωρίμανσης της ντομάτας. Ανακάλυψαν ότι στην καρδιά αυτού του μηχανισμού βρίσκεται ένα γονίδιο το οποίο κωδικοποιεί για μια πρωτεΐνη που ονομάζεται GLK2. Η GLK2 αυξάνει τη φωτοσυνθετική ικανότητα του καρπού ενισχύοντας παράλληλα την παραγωγή σακχάρων και πρωτεϊνών.
Οπως διαπίστωσαν ωστόσο οι ειδικοί, η μετάλλαξη του γονιδίου που οδηγεί σε ομοιόμορφη ωρίμανση «κλείνει τον διακόπτη» της GLK2, μειώνοντας ουσιαστικά την παραγωγή αυτών των δυο συστατικών που είναι καθοριστικά για τη νοστιμιά της ντομάτας. Η επιλογή των παραγωγών υπέρ της εμφάνισης οδήγησε δηλαδή ουσιαστικά – και χωρίς κανείς να το θέλει ή να το έχει σκεφτεί – στην απώλεια της γεύσης.
Οι συγγραφείς της μελέτης πάντως επιμένουν ότι υπάρχει σωτηρία. Θεωρούν ότι με την κατάλληλη «ρύθμιση» των επιπέδων της GLK μέσω των μονοπατιών έκφρασης του γονιδίου οι γοητευτικά ώριμες ντομάτες μπορούν επίσης να αποκτήσουν και την ανάλογη γλύκα.
(Πηγή ένθετης φωτογραφίας Hakan Aktas, Science, AAAS)
Πηγή: www.tovima.gr

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Μοιάζει και συμπεριφέρεται σαν το Higgs λέει το CERN για το νέο σωματίδιο



Στο πλαίσιο του σεμιναρίου φυσικής ICHEP, το CERN επιβεβαίωσε τις φήμες που ήθελαν την ανακοίνωση για την εύρεση ενός νέου σωματιδίου στην περιοχή ενεργειών που αναμένεται να βρίσκεται και το σωματίδιο Higgs – περίπου 125 GeV. Οι επιστήμονες των δύο μεγάλων πειραμάτων που λαμβάνουν χώρα στο CERN, τα CMS και ATLAS παρουσίασαν τα τελευταία ευρήματα στην έρευνα για το Higgs, το πρωί της Τετάρτης 4 Ιουλίου.

Τα αποτελέσματα από τον ανιχνευτή CMS προηγήθηκαν, με την παρουσίαση του φυσικού Joe Incadela να καταλήγει ότι «βρέθηκε ένα νέο μποζόνιο, στην περιοχή των 125.3 +- 0.6 Gev, με μία πιθανότητα 4.9 σίγμα», που μεταφράζεται σε περίπου 99.9999% συνολική πιθανότητα να υπάρχει το συγκεκριμένο σωματίδιο.

Πιο συγκεκριμένα, ανακοίνωσαν πως τα στοιχεία που έχουν ήδη επεξεργαστεί είναι περισσότερα συγκριτικά με την τελευταία ανακοίνωση του Δεκεμβρίου και χρησιμοποιώντας αντιδράσεις που έφταναν τα 8 TeV σε σχέση με τα 7 ΤeV της περσινής χρονιά. Στα 8 ΤeV το Higgs είναι 35% πιθανότερο να εμφανιστεί σε κάποια αντίδραση, παρουσιάζοντας μια μεγαλύτερη γκάμα αντιδράσεων στις οποίες συμμετέχει. Τα αποτελέσματα από το πείραμα ATLAS, είναι επίσης υποστηρικτικά για την ύπαρξη του νέου σωματιδίου, και δίνουν ενέργεια 125.5 GeV με πιθανότητα 5 σίγμα.

Αναλύοντας περισσότερα στοιχεία από τις συγκρούσεις πρωτονίων που μελετούν στο CERN, οι επιστήμονες πιστεύουν πως σύντομα θα μπορέσουν να πουν πως είναι απόλυτα σίγουροι για την ανακάλυψη. Δεδομένου πάντως πως το νέο σωματίδιο συμμετέχει σε αντιδράσεις οι οποίες είναι οι αναμενόμενες για τα μποζόνια, των σωματιδίων εκείνων δηλαδή που φέρουν τις θεμελιώδεις δυνάμεις τις φύσης θα πρέπει να πρόκειται για θέμα χρόνου η ταυτοποίηση του νέου σωματιδίου με το λεγόμενο «σωματίδιο του Θεού».

Όμως δεν υπήρξε επίσημη ανακοίνωση πως το Higgs βρέθηκε. Το νέο σωματίδιο συμμετέχει σε πλήθος αντιδράσεων, δύο μεταξύ των οποίων είναι η διάσπαση σε δύο φωτόνια και η διάσπαση σε δύο σωματίδια Z, τα σωματίδια φορείς της ηλεκτρομαγνητικής και ασθενούς δύναμης αντίστοιχα, γεγονός που υποδεικνύει πως πρόκειται όντως για μποζόνιο, φορέα κάποιου πεδίου. Για να φτάσουν στο απαραίτητο επίπεδο αποδεκτής πιθανότητας και να είναι σίγουροι πως πρόκειται για το Higgs, οι επιστήμονες θα χρειαστούν ίσως αρκετούς μήνες εντατικών προσπαθειών.


Στην ομιλία της Τετάρτης στην Γενεύη παρευρισκόταν και ο ίδιος ο Peter Higgs, όπως επίσης και οι άλλοι 4 διακριθέντες επιστήμονες που συμμετείχαν τη δεκαετία του ‘60 στην ανακάλυψη αυτού που σήμερα ονομάζεται πεδίο Higgs: οι Francois Englert, Tom Kibble, Gerald Guralnik και Carl Hagen. Ο Robert Brout ένας ακόμη φυσικός που συμμετείχε στις παραπάνω θεωρητικές ανακαλύψεις δυστυχώς απεβίωσε το Μάιο του 2011, τιμήθηκε όμως μαζί με τους υπόλοιπους με το διεθνούς κύρους βραβείο της Φυσικής Sakurai το 2010. Χρειάστηκε να περάσει περίπου μισός αιώνας για να δούνε οι παραπάνω επιστήμονες το καρπό της έρευνας τους να αποδεικνύεται πειραματικά, σε έναν θρίαμβο της ανθρώπινης διανόησης. Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο, πως αν οριστικοποιηθεί τελικά η ανακάλυψη το επόμενο Νόμπελ Φυσικής θα μοιραστεί σε τρεις από τους παραπάνω πρωτοπόρους φυσικούς.

Είναι ενδιαφέρον πως τα στοιχεία αυτά προέκυψαν από συγκρούσεις σωματιδίων που έλαβαν χώρα στον επιταχυντή LHC τις τελευταίες 2 εβδομάδες. H υπολογιστική ισχύς στο CERN υπερδιπλασιάστηκε το τελευταίο εξάμηνο, και πλέον ο χρόνος επεξεργασίας για την κάθε σύγκρουση είναι μόλις 15 δευτερόλεπτα. Για την επίτευξη αυτών των επιδόσεων αναπτύχθηκε ένα ειδικό δίκτυο υπολογιστών, το λεγόμενο grid που θεωρείται πως είναι υποψήφιο για να γίνει η νέα γενιά του διαδικτύου. Μη ξεχνάμε πως το ίδιο το web δημιουργήθηκε στο CERN.

Στο CERN μπορεί οι προσπάθειες να έχουν επικεντρωθεί στην εύρεση του σωματιδίου Higgs, ως το μόνο κρίκο που έλειπε από την αλυσίδα των σωματιδίων που περιέχονται στο Τυπικό Μοντέλο, την επικρατούσα θεωρία που έχουμε για τη Φύση, όμως η δουλειά στο CERN δε σταματάει εκεί. Ταυτόχρονα με το μποζόνιο Higgs, οι ερευνητές ψάχνουν και για στοιχεία ύπαρξης κάποιων ακόμη υποτιθέμενων σωματιδίων που αντιστοιχούν στη θεωρία της υπερσυμμετρίας. Αναμένεται πως στα επίπεδα ενεργειών που έχει φτάσει ο επιταχυντής στο CERN, θα πρέπει να μπορέσει να ανιχνεύσει και κάποια από αυτά τα υπερσωματίδια. Την ίδια ώρα ερευνώνται νέες ιδέες όπως η θεωρία χορδών, και ανακαλύπτονται και σωματίδια στα όρια του Τυπικού Μοντέλου τα οποία δε γνωρίζαμε πως υπήρχαν. Πρόκειται για μια περίοδο πολύ έντονης δραστηριότητας καθώς φτάσαμε στο τεχνολογικό επίπεδο να ελέγχουμε τόσο προωθημένες θεωρίες. Είναι σίγουρο πως με την ανακάλυψη του Higgs ξεκινάει ένας μακρύς δρόμος των ανακαλύψεων, γνωρίζοντας πως βαδίζουμε στο σωστό δρόμο.

Λίγα λόγια παραπάνω για το Higgs

Ένα από τα ελάχιστα κομμάτια του Καθιερωμένου Μοντέλου που έμενε να επιβεβαιωθεί πειραματικά, ήταν ο μηχανισμός με τον οποίο θεωρούσαμε ότι τα σωμάτια αποκτούν μάζα (δηλαδή αδράνεια). Οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι η μάζα είναι μια επίκτητος ιδιότητα, που το κάθε σωμάτιο δηλαδή φέρει από τη στιγμή της δημιουργίας του. Δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Όπως το φωτόνιο – ο διαδότης του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου – δεν έχει μάζα, έτσι και το σωμάτιο W ένας από τους διαδότες της ασθενούς αλληλεπίδρασης δεν έπρεπε να είχε μάζα. Κι αυτό γιατί υπάρχει συμμετρία μεταξύ των δύο κβάντων των δύο πεδίων. Έτσι, η ασθενής αλληλεπίδραση θα κινδύνευε να μείνει έξω απ’ το παιχνίδι της συμμετρίας και η θεωρητική εξήγηση της ενοποίησης της ασθενούς δύναμης με τον ηλεκτρομαγνητισμό (ηλεκτρασθενής δύναμη) θα οδηγείτο σε αδιέξοδο. Εδώ λοιπόν μπαίνει στο παιχνίδι ένα μυστηριώδες πεδίο, το πεδίο Higgs.

Το πεδίο αυτό μας επιτρέπει να θεωρούμε τα κβάντα όλων των αλληλεπιδράσεων σαν σωμάτια που αυτά καθαυτά δεν έχουν μάζα, φαίνεται όμως σ’ εμάς ότι έχουν εξαιτίας της αλληλεπίδρασής τους με το πεδίο Higgs, ή καλύτερα με το κβάντο του πεδίου αυτού, το περίφημο μποζόνιο Higgs.

Δηλαδή σύμφωνα με την θεωρία των ερευνητών που εργάστηκαν ανεξάρτητα πάνω στο ίδιο πρόβλημα, η μάζα όλων των στοιχειωδών σωματίων είναι μια επίκτητη (φαινομενική) ιδιότητα που προκύπτει λόγω της αλληλεπίδρασής τους με το πανταχού παρόν πεδίο Higgs. Θα μπορούσαμε, δηλαδή, να πούμε πως, αν το πεδίο αυτό «έσβηνε» ξαφνικά (όπως υποθέτουμε ότι ίσχυε για κάποια χρονική περίοδο μετά το Big Bang, λόγω των ακραίων θερμοκρασιών), όλα τα σωμάτια θα εμφανίζονταν χωρίς μάζα ή καλύτερα δεν θα είχαν αδράνεια, ΄την ιδιότητα της ύλης να προβάλει αντίσταση στη μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης.

Αυτό, εν συνεχεία, σύμφωνα με την Θεωρία της Σχετικότητας, θα σήμαινε ότι κάθε σωμάτιο θα ταξίδευε με την ταχύτητα του φωτός. Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει στ’ αλήθεια εκτός από το φωτόνιο.

Στην αρχική τους μορφή, οι εξισώσεις του Καθιερωμένου Μοντέλου λειτουργούσαν μόνο αν η μάζα απουσίαζε από όλα στοιχειώδη σωματίδια. Ο μηχανισμός του Higgs προτάθηκε προκειμένου να συμβιβάσει το Μοντέλο με την μάζα που βλέπουμε στα σωματίδια. Επιπλέον, όμως, συνετέλεσε στο να ενοποιηθούν, δηλαδή να περιγραφούν με κοινό τρόπο, δύο από τις τέσσερις φυσικές δυνάμεις: η ηλεκτρομαγνητική δύναμη (που προέκυψε με τη σειρά της από την ενοποίηση του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού) και η ασθενής πυρηνική δύναμη, η οποία περιγράφει ορισμένες αντιδράσεις, όπως η διάσπαση βήτα, που συμβαίνουν στον ήλιο. Αυτό που προέκυψε είναι η λεγόμενη «ηλεκτρασθενής δύναμη», η οποία επέτρεψε στους θεωρητικούς φυσικούς να προχωρήσουν ένα βήμα προς τον απώτερο, απόλυτο στόχο τους: να περιγράψουν μια θεωρία των πάντων, η οποία εξηγεί όλες τις φυσικές δυνάμεις ως παράγωγα μιας κοινής δύναμης που υπήρχε μόνη της τη στιγμή που γεννήθηκε το Σύμπαν.

Πώς βγήκε η ατυχής ονομασία Σωματίδιο του Θεού

Ενώ ο Peter Higgs δηλώνει άθεος, πολλά ΜΜΕ το προσφωνούν έτσι, γιατί η φράση αυτή προέρχεται από το βιβλίο The God Particle: If the Universe Is the Answer, What Is the Question? («Το Σωματίδιο του Θεού: Αν το Σύμπαν είναι η απάντηση, τότε ποια είναι η ερώτηση;») που εκδόθηκε το 1993. Ο συγγραφέας του, ο νομπελίστας φυσικός Leon Lederman, έχει παραδεχτεί ότι δέχτηκε πιέσεις από τους εκδότες να αλλάξει το όνομα που είχε αρχικά επιλέξει: The Goddamn Particle, («το Καταραμένο Σωματίδιο»).

Γιατί το Higgs δεν λύνει όλα τα προβλήματα της μάζας

Ξέρουμε βεβαίως πως το πεδίο Higgs αλληλεπιδρά με τα στοιχειώδη σωματίδια, κανείς όμως δεν γνωρίζει γιατί ορισμένα σωματίδια αλληλεπιδρούν περισσότερο και έχουν μεγάλη μάζα, ενώ άλλα δεν αλληλεπιδρούν καθόλου και είναι αβαρή (όπως το φωτόνιο). Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει τρόπος να προβλεφθεί θεωρητικά η μάζα ενός οποιοδήποτε σωματιδίου, και αυτό θεωρείται σημαντικό κενό από τους φυσικούς.

Εκλαΐκευση του μηχανισμού Higgs, το πώς δηλαδή τα σωμάτια απέκτησαν μάζα

1. Ο μηχανισμός Higgs

Για να κατανοήσουμε τον μηχανισμό Higgs, ας φανταστούμε μια συγκέντρωση φυσικών οι οποίοι βρίσκονται ομοιόμορφα κατανεμημένοι μέσα σε μια αίθουσα, και συζητούν με τους διπλανούς τους.


…Μια όμορφη και σημαντική φυσικός μπαίνει και διασχίζει την αίθουσα. Όλοι οι φυσικοί απ’ όπου περνάει, έλκονται προς αυτήν και συνωθούνται γύρω της. Καθώς διασχίζει την αίθουσα, έλκει τα πρόσωπα που βρίσκονται κοντά της, ενώ αυτά που προσπέρασε, επιστρέφουν στις κανονικές αποστάσεις μεταξύ τους…

Επειδή πάντα υπάρχει ένας σωρός ανθρώπων γύρω της, αυτή αποκτά μεγαλύτερη μάζα απ’ ότι θα είχε αν ήταν μόνη της. Αυτό υπονοεί ότι έχει τώρα περισσότερη ορμή για την ίδια ταχύτητα κίνησης. Δηλαδή, όταν κινείται είναι δυσκολότερο να σταματήσει, ενώ όταν σταματήσει, είναι δυσκολότερο να ξεκινήσει ξανά, διότι ο σωρός γύρω της πρέπει να κινηθεί και αυτός.


Στις τρεις διαστάσεις και με τις περιπλοκές που φέρνει η σχετικότητα, αυτός περίπου είναι ο μηχανισμός του Higgs. Ένα πεδίο, το πεδίο Higgs, θεωρείται ως υπόβαθρο σε όλο το χώρο. Απ’ οπουδήποτε περνάει ένα σωματίδιο, το τελευταίο παραμορφώνει τοπικά το πεδίο Higgs.

Η παραμόρφωση αυτή που έχει ως αντίστοιχο τη συγκέντρωση των ανθρώπων γύρω από την σπουδαία φυσικό που εισέρχεται στην αίθουσα, γεννάει τη μάζα του σωματιδίου.

Η ιδέα προέρχεται από τη φυσική της στερεάς κατάστασης. Αντί για ένα πεδίο που γεμίζει όλο το χώρο, σ’ ένα στερεό σώμα, υπάρχει το πλέγμα των θετικών ιόντων του κρυστάλλου. Όταν ένα ηλεκτρόνιο κινείται μέσα στο πλέγμα των ιόντων, τα ιόντα έλκονται από αυτό, κάνοντας έτσι τη φαινομενική μάζα του ηλεκτρονίου μα είναι ακόμη και 40 φορές μεγαλύτερη από του ελευθέρου ηλεκτρονίου.

Το πεδίο Higgs στο κενό, αποτελεί ένα τέτοιο είδος υποθετικού πλέγματος, που γεμίζει όλο το Σύμπαν. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε γιατί τα σωματίδια Z και W που είναι οι φορείς των ασθενών αλληλεπιδράσεων, έχουν τόσο μεγάλη μάζα, ενώ το φωτόνιο που είναι ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης, δεν έχει καθόλου μάζα.

2. Το μποζόνιο Higgs

… Ας θεωρήσουμε τώρα μια φήμη που διασπείρεται μέσα στην αίθουσα με τους φυσικούς. Όσοι βρίσκονται κοντά στην πόρτα, ακούνε πρώτοι τη φήμη και μαζεύονται για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες. Μετά στρέφονται και πλησιάζουν τους επόμενους γείτονές τους που θέλουν να μάθουν και αυτοί τι έγινε. …


… Ένα κύμα από συνάθροιση προσώπων διαδίδεται μέσα στην αίθουσα. Μπορεί να απλωθεί σε όλες τις γωνιές, ή μπορεί να σχηματιστεί μια δέσμη από συμπύκνωση προσώπων που θα διαδοθεί προς μία μόνο διεύθυνση μέσα στην αίθουσα, και θα μεταφέρει τη φήμη. Παράγονται δηλαδή πάλι συμπυκνώσεις, αλλά αυτή τη φορά μεταξύ των ιδίων των επιστημόνων, χωρίς να χρειάζεται και άλλο πρόσωπο.

Αφού η πληροφορία μεταφέρεται από συσσωματώματα ανθρώπων, και αφού τα συσσωματώματα ήταν εκείνα που έδωσαν περισσότερη μάζα στο πρόσωπο που μπήκε στην αίθουσα, τα συσσωματώματα αυτά από μόνα τους έχουν μάζα και χωρίς την ύπαρξη του σημαντικού προσώπου.



Πού μπορούμε να βρούμε το μποζόνιο Higgs;

Το μποζόνιο Higgs δεν βρίσκεται πουθενά σε σταθερή κατάσταση. Το σωματίδιο υπάρχει μόνο στιγμιαία σε συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας, ή ενέργειας. Τέτοιες θερμοκρασίες ή ενέργειες υπήρξαν μερικές στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και παράγονται σήμερα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. Το σωματίδιο μπορεί επίσης να εμφανίζεται στιγμιαία σε τυχαία συμβάντα υψηλής ενέργειας, για παράδειγμα κατά την πρόσκρουση κοσμικών ακτίνων στη γήινη ατμόσφαιρα, ωστόσο δεν είναι συστατικό της καθημερινής πραγματικότητας.

Υπάρχουν όμως και τα «εικονικά» σωματίδια Higgs, τα οποία όπως όλα τα εικονικά σωματίδια εμφανίζονται κυριολεκτικά από το πουθενά και εξαφανίζονται μια στιγμή αργότερα. Τα στοιχειώδη σωματίδια που έχουν μάζα πιστεύεται ότι αποκτούν αυτή την ιδιότητα όταν αλληλεπιδρούν με το πεδίο μέσω εικονικών σωματιδίων.

Αν δε στον LHC βρούμε και κάποιον υπερσυμμετρικό εταίρο του Higgs (το sHiggs), γιατί υπάρχουν θεωρητικά μοντέλα που προβλέπουν πέντε ή και επτά παραλλαγές του Χιγκς, τότε θα έχουμε βρει αποδείξεις για την υπερσυμμετρία.

Πηγή: www.physics4u.gr